پیامدهای کووید طولانی فراتر از تصورات پیشین است

با این حال چند نفر که بر ویروس جدید کرونا غلبه کرده‌اند، همچنان به مجموعه‌ای از علائم مرتبط با عفونت ویروسی دچارند؛ چیزی که سازمان بهداشت جهانی آن را «کووید طولانی» نامیده است.

در حالی که پژوهش‌های پیشین علائم کووید طولانی را عمدتا شامل خستگی، مه‌ذهنی و تنگی نفس معرفی کرده‌، تاثیر دقیق این بیماری بلندمدت بر زندگی روزمره نجات‌یافتگان همچنان نامشخص مانده است.

اکنون یک بررسی جدید که در مجله استرالیایی مراقب‌‌های بهداشتی اولیه (Australian Journal of Primary Health) منتشر شده است، تایید می‌کند که کووید طولانی صرفا یک بیماری دردسرساز نیست که بشود با آن‌ زندگی کرد [و کنار آمد]، بلکه زندگی روزمره بیماران را عمیقا محدود می‌کند.

دانشمندان در این پژوهش، ۱۲۱ بزرگسال را که بین سال‌های ۲۰۲۰ تا نیمه ۲۰۲۲ به کووید‌ــ۱۹ مبتلا شده بودند و در اواخر ۲۰۲۲ با تعریف سازمان بهداشت جهانی به‌عنوان بیمار کووید طولانی مطابقت داشتند، بررسی کردند.

محققان از شرکت‌کنندگان درباره سطح ناتوانی و کارکردهای روزمره‌شان و همچنین کیفیت زندگی ادراکی‌ آن‌ها نظرسنجی کردند.

شرکت‌کنندگان دو پرسشنامه‌ را تکمیل کردند که به طور گسترده برای سنجش ناتوانی و کیفیت زندگی به کار می‌روند: برنامه ارزیابی ناتوانی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه کوتاه سلامت.

محققان دریافتند که کووید طولانی با کاهش شدید کیفیت زندگی و توانایی انجام دادن وظایف اساسی زندگی، در مقایسه با سطوح مشاهده‌شده در جمعیت عمومی مرتبط است.

دانشمندان نوشتند که حدود ۸۶ درصد شرکت‌کنندگان گزارش کردند که به «ناتوانی بالینی قابل‌توجه و محدودیت در مشارکت در فعالیت‌های روزانه» دچارند.

دانشمندان در نشریه کانورسیشن (The Conversation) نوشتند: «آن‌ها ماه‌ها یا سال‌ها بعد همچنان در حال دست‌وپنجه نرم کردن با فعالیت‌های روزمره‌ای بودند که زمانی انجام دادن آن‌ها را بدیهی می‌پنداشتند.»

بر اساس این بررسی، این گروه از ۱۲۱ فرد مبتلا به کووید طولانی «نسبت به ۹۸ درصد از جمعیت عمومی، سطح بالاتری از ناتوانی» داشتند.

دانشمندان هشدار دادند: «تاثیر کلی ممکن است در افرادی که بیماری‌های زمینه‌ای دارند و در وهله اول، بیشتر مستعد ابتلا به کووید طولانی‌اند، تشدید شود.»

محققان خواستار تلاش‌های قوی‌تر برای حمایت از بیماران کووید طولانی و اولویت دادن به مدیریت خستگی آن‌ها و رساندنشان به وضعیتی شدند که بتوانند فعالیت‌های روزمره مهم را انجام دهند.

آن‌ها نوشتند: «این یافته‌ها بر نیاز به توانبخشی هدفمند و خدمات حمایتی به افراد مبتلا به کووید طولانی در استرالیا و همچنین لزوم پژوهش‌های طولی بیشتر [یعنی تحقیقات در بازه‌های زمانی مختلف] برای بررسی تاثیر بلندمدت بر ناتوانی و کیفیت زندگی و اطلاع‌رسانی درباره سیاست‌گذاری و ارائه خدمات بهداشتی تاکید می‌کنند.»