اقیانوس‌های زمین پر از “کشتی‌های تاریک”

برای سال‌ها، سازمان‌های دریایی و دولت‌ها به سیستم شناسایی خودکار (AIS) برای ردیابی حرکت کشتی‌ها اتکا کرده‌اند. اگرچه AIS  برای نظارت بر کشتی‌های ثبت‌شده مفید است، اما محدودیت‌های قابل توجهی دارد.

برخی کشورها استفاده از آن را الزامی نمی‌کنند و بسیاری از کشتی‌ها نیز برای جلوگیری از شناسایی، ترانسپوندرهای خود را خاموش می‌کنند، به‌ویژه آنهایی که در فعالیت‌های غیرقانونی مانند ماهیگیری غیرمجاز و قاچاق مشغول هستند.

تحقیقات نشان می‌دهد که بین ۷۲ تا ۷۶ درصد از کشتی‌های صنعتی ماهیگیری جهان به‌صورت عمومی ردیابی نمی‌شوند. این رقم قابل توجه نشان‌دهنده مقیاس پنهان عملیات ماهیگیری تجاری است.

بیشتر این فعالیت‌های ردیابی‌نشده در جنوب و جنوب شرقی آسیا و سواحل شمالی و غربی آفریقا رخ می‌دهد. این مناطق که غنی از تنوع زیستی دریایی هستند، همچنین نقاط مهمی برای ماهیگیری غیرقانونی و بهره‌برداری بیش از حد از منابع دریایی به شمار می‌روند. بدون یک سیستم ردیابی قابل اعتماد و شفاف، دولت‌ها و فعالان محیط زیست با چالش‌هایی برای اجرای قوانین، حفاظت از ذخایر ماهی و نظارت بر امنیت دریایی مواجه هستند.

برای رفع محدودیت‌های AIS و دیگر سیستم‌های ردیابی مرسوم، محققان به هوش مصنوعی و فناوری ماهواره‌ای روی آوردند. آنها از مدل‌های یادگیری عمیق برای تجزیه و تحلیل دو پتابایت تصویر ماهواره‌ای استفاده کردند.

این سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی با دقت فوق‌العاده‌ای کشتی‌ها را شناسایی و طبقه‌بندی کرد. محققان توانستند با استفاده از داده‌های عظیم، فعالیت کشتی‌هایی که به‌طور فعال موقعیت خود را اعلام می‌کردند شناسایی کنند.

نتایج این مطالعه نیاز فوری به افزایش شفافیت در فعالیت‌های دریایی را نشان می‌دهد. با توجه به اینکه سه‌چهارم ماهیگیری صنعتی خارج از سیستم‌های ردیابی عمومی انجام می‌شود، دولت‌ها باید مقررات سختگیرانه‌تری را اتخاذ کنند.

فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و سیستم‌های ردیابی در زمان واقعی مانند REMIS ابزارهای جدید قدرتمندی برای مبارزه با ماهیگیری غیرقانونی و بهبود مدیریت اقیانوس ارائه می‌دهند. با ادامه رشد فعالیت انسانی در اقیانوس‌ها، نیاز به پاسخگویی، پایداری و همکاری بین‌المللی هرگز بیشتر نبوده است.