یک تغییر در مشتری می‌تواند زمین را دوست داشتنی‌تر کند
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تغییر در مدار مشتری می‌تواند سطح زمین را حتی از آنچه که هست برای زندگی مهمان‌نوازتر کند. دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا-ریورساید (UCR) ترتیبات جایگزین منظومه شمسی ما را شبیه‌سازی کردند و دریافتند زمانی که مدار مشتری مسطح‌تر باشد یا «غیر مرکزی» باعث تغییرات عمده در مدار سیاره ما نیز می‌شود؛ این تغییر ناشی از مدار مشتری به عنوان پرجرم‌ترین سیاره منظومه شمسی، می‌تواند بر توانایی زمین برای حمایت از حیات برای بهتر شدن تاثیر بگذارد.
پم وروورت، محقق اصلی این مطالعه می‌گوید: اگر موقعیت مشتری ثابت بماند، اما شکل مدار آن تغییر کند، در واقع می‌تواند قابلیت سکونت این سیاره را افزایش دهد. بسیاری متقاعد شده‌اند زمین مظهر یک سیاره قابل سکونت است و هر تغییری در مدار مشتری که سیاره عظیمی است، می‌تواند برای زمین بد باشد.
سیاراتی که مدار دایره‌ای بیشتری دارند، فاصله ثابتی از ستاره خود حفظ می‌کنند، در حالی که مدار‌های غیرعادی‌تر، سیارات را در نقاط مختلف آن مدار به ستاره‌هایشان نزدیکتر و دورتر می‌کنند. نزدیکی به یک ستاره تعیین می‌کند که چقدر تابش دریافت می‌کند و چگونه قلب می‌شود، به این معنی که بر آب و هوای یک سیاره تاثیر می‌گذارد.
تیم محققان دریافتند اگر مدار مشتری غیرعادی‌تر شود، مدار زمین نیز به سمت غیرعادی‌تر شدن سوق داده می‌شود. این بدان معناست که گاهی زمین حتی از آنچه در حال حاضر تخمین زده می‌شود، به خورشید نزدیکتر می‌شود.
در نتیجه برخی از سردترین بخش‌های سیاره ما با رسیدن به دمایی در محدوده قابل سکونت گرم می‌شوند – که بین ۳۲ تا ۲۱۲ درجه فارنهایت (۰ تا ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد) تعریف می‌شود.
بیشتر بخوانید
- برف در مشتری چگونه میبارد؟
نتایج مطالعه محققان، می‌تواند به ستاره شناسان کمک کند تا مشخص کنند کدام سیارات خارج از منظومه شمسی، (سیارات فراخورشیدی) می‌توانند قابل سکونت باشند.
این به این دلیل است که فاصله یک سیاره تا ستاره خود و تغییرات آن تعیین می‌کند که قسمت‌های مختلف آن چقدر تابش دریافت می‌کنند و باعث ایجاد فصل می‌شود. در حال حاضر، جستجوی قابلیت سکونت بستگی به این دارد که سیاره‌ای در منطقه قابل سکونت ستاره خود باشد یعنی منطقه اطراف یک ستاره که دمای مناسبی برای وجود آب مایع دارد، اما این نتایج می‌تواند پارامتر جستجوی جدیدی را معرفی کند.
وجود آب بر روی سطح آن یک معیار اولیه بسیار ساده است و شکل مدار سیاره یا تغییرات فصلی را که ممکن است یک سیاره تجربه کند، در نظر نمی‌گیرد. عوامل دیگری نیز می‌توانند بر قابلیت سکونت سیاره تاثیر بگذارند، این تیم برخی از آن‌ها را نیز آزمایش کرد.
دانشمندان UCR دریافتند اگر مشتری بسیار نزدیکتر از فاصله کنونی آن در حدود ۴۶۱ میلیون مایل (۷۴۲ میلیون کیلومتر) به خورشید باشد، می‌تواند باعث کج شدن شدید زمین شود. این باعث می‌شود سیاره ما نور خورشید کمتری دریافت کند، به این معنی که سطح وسیعی از سیاره ما دمای زیر انجماد را تجربه خواهد کرد.
در حالی که تلسکوپ‌های کنونی به اندازه کافی قدرتمند هستند تا برون‌مرکزی مدار سیارات فراخورشیدی را تعیین کنند، اما برای اندازه‌گیری انحراف این سیاره‌ها به خوبی مجهز نیستند. این بدان معناست که ستاره شناسان در حال کار بر روی روش‌هایی هستند که می‌تواند به تعیین این موضوع کمک کند.
این تحقیق نشان می‌دهد که نگاه کردن به مدار‌ها و حرکت غول‌های گازی نزدیک می‌تواند به استنباط این عامل مهم برای سکونت کمک کند.
کین در پایان گفت: درک تاثیری که مشتری در طول زمان بر آب و هوای زمین داشته است، تاثیر آن بر مدار زمین در گذشته را تغییر داده و ممکن است بار دیگر در آینده باعث تغییر در زمین شود که از این نظر بسیار حائز اهمیت است.
منبع: space
