چرا آهنگ‌های نوجوانی در ذهنمان جاودان می‌مانند؟
چرا آهنگ‌های نوجوانی در ذهنمان جاودان می‌مانند؟
به گزارش دیتاسنتر من و به نقل از NeuroscienceNews، به گفته دکتر ایبالا بورونات، نویسنده اصلی پژوهش، مغز نوجوان مانند اسفنجی فعال و بی‌فیلتر است؛ پرشور و در جست‌وجوی پاداش، اما هنوز در مرحله بلوغ شناختی. همین ناپختگی زیستی سبب می‌شود احساسات عمیق ناشی از شنیدن موسیقی در آن دوره با قدرتی پایدار ثبت شوند و در شکل‌گیری هویت فردی نقش کلیدی ایفا کنند.
این مطالعه همچنین شکاف جنسیتی در حافظه موسیقایی را آشکار کرده است: در مردان، نقطه اوج معمولاً در حدود ۱۶سالگی است، در حالی که در زنان این اوج پس از ۱۹سالگی رخ می‌دهد و در طول زندگی با تغییر روابط و تجربه‌های تازه تکامل می‌یابد. برخی پژوهش‌های روان‌شناسی این تفاوت را به تفاوت در استقلال‌طلبی زودهنگام مردان و پیوندهای عاطفی دیرپای‌تر زنان نسبت می‌دهند.
از سوی دیگر، نوع موسیقی نیز اهمیت دارد. مردان اغلب با ژانرهای تندتر و اعتراضی‌تر همذات‌پنداری می‌کنند، در حالی‌که زنان گرایش گسترده‌تری از پاپ تا موسیقی کلاسیک دارند که بیشتر با دوستی‌ها و خاطرات مشترک پیوند می‌خورد.
اما یافته‌ای شگفت‌انگیزتر نیز وجود دارد: نسل‌های جوان امروزی با ترانه‌هایی که ۲۵ سال پیش از تولدشان منتشر شده، ارتباط پررنگی برقرار می‌کنند.
پژوهشگران این پدیده را «اوج یادآوری زنجیروار» یا cascading reminiscence bump نامیده‌اند و آن را بازتاب نفوذ فرهنگی میان‌نسلی می‌دانند؛ از موسیقی‌هایی که والدین پخش می‌کردند تا ترانه‌های جاودانه هنرمندان کلاسیک.
بورونات در پایان می‌گوید: «موسیقی تنها سرگرمی نیست، بلکه بایگانی احساسیِ ماست که نشان می‌دهد چه کسی بودیم، چه کسی هستیم و چگونه رشد کرده‌ایم.»
مجله خبری mydtc
