نوستالژی؛ احساسی که با گذر زمان رنگ می‌بازد و عمیق‌تر می‌شود!

پژوهشی تازه از دانشگاه ساوت‌همپتون نشان می‌دهد که خاطرات نوستالژیک برخلاف سایر خاطرات، به مرور زمان از حالت احساسی ثابت خارج شده و دچار تحول می‌شوند. این خاطرات که در زمان وقوع سرشار از احساسات مثبت هستند، به تدریج آن احساسات را از دست داده و جای خود را به احساسات منفی‌تری مانند پشیمانی و تنهایی می‌دهند.

به گزارش دیتاسنتر من و به نقل از Neuroscience News، نوستالژی همواره به عنوان «شادی آمیخته با غم» توصیف شده است، اما این مطالعه به ما نشان می‌دهد چرا خاطراتی که دوستشان داریم گاهی با اشک و حسرت همراه می‌شوند. در دو آزمایش انجام شده، شرکت‌کنندگان خاطرات نوستالژیک، عادی و خنثی را به یاد آوردند و احساسات خود را در زمان وقوع و زمان یادآوری ارزیابی کردند.

نتایج نشان داد که خاطرات نوستالژیک با گذشت زمان به سمت تلخی و پیچیدگی عاطفی بیشتری می‌روند؛ احساسات مثبت کاهش یافته و احساسات منفی مانند پشیمانی و تنهایی افزایش می‌یابند. با این وجود، این خاطرات همچنان نسبت به خاطرات عادی یا خنثی بار مثبت بیشتری دارند و می‌توانند احساس ارتباط اجتماعی، عزت نفس و معنا در زندگی را تقویت کنند.
 

جالب آنکه در آزمایش دوم مشخص شد که پشیمانی و تنهایی نقش کلیدی در این تغییرات دارند، اما در عین حال احساس قدردانی نیز افزایش یافته است. این موضوع نشان می‌دهد نوستالژی تجربه‌ای چندلایه و غنی است که تنها به مرور زمان کمرنگ نمی‌شود بلکه پیچیدگی‌های جدیدی به آن افزوده می‌شود.

این یافته‌ها اهمیت زیادی در درک رابطه ما با گذشته دارند و نشان می‌دهند که تغییرات احساسی خاطرات، نقص حافظه نیست بلکه بازتابی از تحول ارزش‌ها و زندگی ماست. همچنین می‌تواند به بهبود روش‌های درمانی که از بازتاب نوستالژیک برای ارتقای سلامت روان استفاده می‌کنند، کمک کند مشروط بر آنکه ماهیت تلخ و شیرین این احساس در نظر گرفته شود.

در مجموع، نوستالژی ممکن است با شادی آغاز شود، به حسرت تبدیل شود و در نهایت به معنا برسد؛ مسیری که شاید دلیل ماندگاری عمیق این احساس در فرهنگ‌ها و نسل‌های مختلف باشد.