سیم‌کارت بدون فیلتر برای گردشگران؛ من در کشور خود شهروند درجه دو هستم  

 اعمال محدودیت‌ها و مسدودیت‌های مختلف باعث شده اینترنت، که یک نیاز ضروری و یکی از حقوق شهروندی در جهان امروز است، به یک «امتیاز ویژه» یا «آپشن» تبدیل شود تا مثل یکی از آپشن‌های تبلیغات تورهای گردشگری و هتل‌ها امکان «اقامت راحت» را فراهم کند.
 
به گزارش دیتاسنتر من، اینترنت آزاد نه کالای لوکس است، نه یک امتیاز ویژه و نه یک «آپشن اضافه»؛ اینترنت یک نیاز ضروری است. این حرف مردم است در پاسخ به تبعیضی که در ارائه سیم‌کارت آزاد و اینترنت طبقاتی احساس می‌کنند.
 
البته انتقاد از ارائه سیم‌کارت آزاد و بدون محدودیت به خارجی‌ها به این معنی نیست که آن‌ها هم باید اینترنتی شبیه به آن‌چه مردم ایران دارند، داشته باشند. مطالبه عمومی این است که محدودیتی وجود نداشته باشد تا ایرانی و خارجی، کارمند و کارگر و استاد و تاجر و خبرنگار و… همه از یک نوع سیم‌کارت و اینترنت استفاده کنند.
 
 مردم در اعتراض به ایده ارائه چنین سیم‌کارت‌هایی به خارجی‌ها، در شرایطی که مردم ساکن ایران یک سال است با انواع محدودیت‌های اینترنتی مواجه هستند، کارزاری به راه انداختند و خواستار سیم‌کارت بدون فیلتر شدند.

حالا کاربرانی که برای اتصال به بسیاری از پلتفرم‌های بین‌المللی مجبور به استفاده از VPNها هستند در همین شبکه‌های اجتماعی فیلترشده موضوع ارائه سیم‌کارت آزاد به گردشگران را نوعی کاپیتولاسیون دیجیتال و آن را مصداق تحقیر مردم ایران می‌دانند. 

شهروندان ساکن یک کشور حالا در کشور خودشان از امتیازی که یک گردشگر خارجی برخوردار است، نمی‌توانند استفاده کنند؛ حالا انگار یک ایرانی در کشور خودش شهروند درجه دوم محسوب می‌شود، یک «در وطن خویش غریب».