اثرات خنک سازی اقیانوس‌ها بر بلایای طبیعی
به گفته پژوهشگران، خنک‌کردن اقیانوس‌ها یک راه حل مؤثر ناممکن برای کاهش بلایا است.
از وبگاه سای‌تِک‌دِیلی (SciTechDaily)، بر اساس پژوهشی که به تازگی صورت‌گرفته است، حتی اگر به اندازه‌ای قدرت داشتیم که می‌توانستیم اقیانوس‌ها را به صورت مصنوعی به اندازه‌ای خنک کنیم که طوفان‌ها تضعیف شوند، فایده زیادی نداشت. پژوهش متخصصان دانشکده علوم دریایی، جوی و زمینی روزنستیل دانشگاه میامی در آمریکا، نشان داد که استفاده از فناوری مداخله‌گرانه برای تضعیف توفان قبل از رسیدن به خشکی، روشی بسیار ناکارآمد برای کاهش بلایا است.
یکی از پژوهشگران توضیح داد: نتیجه اصلی پژوهش ما این است که به مقدار زیادی آب که به صورت مصنوعی خنک شده باشد نیاز داریم تا بتوانیم کمی از شدت توفان قبل از رسیدن به خشکی بکاهیم. به علاوه، تضعیف شدت توفان لزوماً به این معنی نیست که احتمال آسیب‌های داخلی و خطرات نیز کاهش می‌یابد.
تضعیف توفان به هر میزان، قبل از رسیدن به خشکی خوب است؛ اما تمرکز مستقیم بر روی استراتژی‌های انطباقی مانند تقویت زیرساخت‌ها، بهبود کارآیی شیوه‌های تخلیه و پیشرفت علم درباره تشخیص و پیش‌بینی توفان‌های تهدیدکننده منطقی‌تر است.
دانشمندان نظریه‌های تعامل هوا و دریا را با یک مدل رایانه‌ای بسیار پیچیده از جو ترکیب کردند تا پاسخ‌های علمی معتبری به سؤالات مربوط به کارایی سردکردن مصنوعی اقیانوس‌ها با هدف تضعیف توفان‌ها ارائه کنند.
آن‌ها در شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای خود، مناطقی از اقیانوس را تا ۲۶۰ هزار کیلومتر مربع، تا دو درجه سانتی‌گراد خنک کردند. این مساحت، بزرگ‌تر از ایالت اورِگِن آمریکا و برابر با ۲۱ هزار کیلومتر مکعب آب است. بزرگ‌ترین منطقه خنک‌کننده، توفان‌های شبیه‌سازی شده را فقط ۱۵ درصد تضعیف کردند. مقدار انرژی استخراج‌شده از اقیانوس برای دستیابی به این کاهش جزئی، بیش از ۱۰۰ برابر انرژی مصرف‌شده در کل ایالات متحده در سال ۲۰۱۹ است.
دیوید نولان (David Nolan)، استاد علوم جوی دانشکده رزنستیل، گفت: احتمالاً فکر می‌کنید یافته اصلی پژوهش ما این است که تلاش برای تضعیف توفان‌ها بیهوده است؛ این نتیجه واضح است؛ با این حال، اغلب در رسانه‌های عمومی ایده‌های مختلف را برای تضعیف توفان نمایش می‌دهند و حتی هر چند سال یک بار، چنین ایده‌هایی را برای ثبت ارائه می‌کنند.
