احتمال گم شدن ماهواره‌ها براثر وقوع طوفان خورشیدی
در اکتبر ۲۰۰۳، پس از وقوع یک طوفان بزرگ خورشیدی به زمین، کنترل‌کننده‌های ماهواره‌ای مسیر صد‌ها فضاپیما را برای مدتی از دست دادند.
به گزارش سایت اسپیس، کارشناسان فضایی نگران هستند با توجه به افزایش تعداد ماهواره‌ها و زباله‌هایی که به دور سیاره می‌چرخند، طوفان خورشیدی بزرگ بعدی بتواند باعث هرج و مرج در فضا و گم شدن اجسام شود.
شبکه نظارت فضایی آمریکا (SSN) در حال حاضر حدود ۲۰ هزار جرم بزرگتر از ۱۰ سانتی متر را در مدار زمین، ردیابی می‌کند. برخی از این اشیاء ماهواره‌های عملیاتی هستند، اما بیشتر آن‌ها فضاپیمای از کار افتاده هستند که ماموریت خود را انجام داده‌اند و به زباله فضایی تبدیل شده‌اند. کارشناسان SSN از اندازه‌گیری‌های راداری برای نگهداری و بررسی فهرستی که مکان ماهواره‌ها را نشان می‌دهد استفاده می‌کنند؛ بنابراین هنگامی که دو جرم فضایی (زباله و ماهواره) به یکدیگر نزدیک می‌شوند اپراتور‌های ماهواره هشدار‌هایی را دریافت و برای جلوگیری از برخورد دو جسم مانور‌هایی را انجام می‌دهد.
طبق تحقیقات دانشمندان موقعیت اجرام آسمانی همیشه دقیق نیست و این عدم قطعیت در طول طوفان‌های خورشیدی افزایش می‌یابد و در برخی اوقات پیش بینی تصادف را غیر ممکن می‌کند.
تام برگر، فیزیکدان خورشیدی و مدیر مرکز فناوری هوای فضایی در دانشگاه کلرادو، بولدر، گفت که در طوفان‌های خورشید، اختلالات در مسیر‌های مداری آنقدر بزرگ می‌شوند که اساساً اجرام مداری از درجه اعتبار ساقط می‌شوند. همچنین ممکن است این ماهواره‌ها از آخرین موقعیت خود ده‌ها کیلومتر دور‌تر شوند. در این مواقع اخترشناسان باید ابن اجسام را کشف کرده و دوباره در جای خود قرار دهند.
براساس گزارش‌ها، این عدم قطعیت نتیجه تغییرات چگالی ترموسفر زمین، لایه بالایی جو در ارتفاعات ۶۰ تا ۳۷۰ مایلی (۱۰۰ تا ۶۰۰ کیلومتر) است. گاز‌های نازک در آن ارتفاعات با ذرات ساطع شده از خورشید در خروج جرم تاجی (CMEs)، فوران‌های بزرگ پلاسمای مغناطیسی شده از جو فوقانی خورشید، تاج، برهم کنش می‌کنند. این فعل و انفعالات ترموسفر را گرم کرده و آن را متورم می‌کند. گاز‌های متراکم‌تر از ارتفاعات پایین‌تر به سمت بالا حرکت می‌کنند، جایی که ماهواره‌ها ناگهان نیروی کشش قوی‌تری را تجربه می‌کنند، که سرعت آن‌ها را تغییر می‌دهد و آن‌ها را به سمت زمین می‌کشد.
خوشبختانه، چنین طوفان‌های خورشیدی قدرتمندی در بیشتر مواقع اتفاق نمی‌افتد. پس از طوفان‌های خورشیدی اکتبر ۲۰۰۳ که به بادهای هالوینی مشهور هستند زمین از یک دوره هوای فضایی نسبتاً معتدل برخوردار بوده است. با این حال، در سال ۲۰۱۲، سیاره زمین تنها ۹ روز با یک جرم تاجی بزرگ فاصله داشت که می‌توانست طوفان خورشیدی قرن را برانگیزد.
بیشتر بخوانید
- باد خورشیدی به زمین رسید
