تاثیراتی که استخوان فضانوردان از یک سفر فضایی می‌پذیرد
به گزارش interestingengineering، بر اساس مطالعه جدید دانشگاه کلگری، شناور شدن در فضا ممکن است سرگرم کننده به نظر برسد، اما در واقع منجر به کاهش قابل توجه تراکم استخوانی می‌شود که حتی یک سال پس از بازگشت به زمین بازیابی نمی‌شود.
از دست دادن استخوان در فضا
دکتر لی گابل، استادیار حرکت شناسی درباره سفر‌های فضایی و تاثیر آن بر استخوان‌ها گفت: “به طور کلی از دست دادن تراکم استخوانی در همه انسان‌ها به دلیل افزایش سن، آسیب دیدگی یا عدم تحرک اتفاق می‌افتد. درک اینکه چه اتفاقی برای فضانوردان می‌افتد و چگونه بهبود می‌یابند بسیار نادر سخت است. ما باید به فرآیند‌هایی که در بدن اتفاق می‌افتد نگاه کنیم و به مدت چند دهه روی زمین افراد را مورد بررسی قرار دهیم تا ببینیم چه میزان استخوان‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرند.”
گابل و تیمش به مرکز فضایی جانسون در هیوستون تگزاس سفر کردند تا مچ دست و مچ پای فضانوردان را قبل از عزیمت به فضا و پس از بازگشت به زمین اندازه‌گیری کنند. گابل گفت: “ما متوجه شدیم که استخوان‌های تحمل‌کننده وزن در اکثر فضانوردان تنها یک سال پس از پرواز فضایی تا حدی بهبود می‌یابند. این موضوع نشان می‌دهد که از دست دادن استخوان دائمی در اثر پرواز فضایی تقریباً مشابه از دست دادن استخوان ناشی از افزایش سن در زمین در طول یک دهه است.”
دکتر استیون بوید، مدیر مؤسسه سلامت استخوان و مفاصل مک‌کیگ، در این باره افزود: “این از دست دادن به این دلیل رخ می‌دهد که برخی استخوان‌ها معمولاً روی زمین وزن را تحمل می‌کنند، ولی در محیط فضا مجبور نیستند وزن را تحمل کنند به همین دلیل دچار ضعف‌هایی می‌شوند. ما فضانوردانی را دیده‌ایم که پس از بازگشت از پرواز فضایی با ضعف و عدم تعادل در راه رفتن مواجه هستند. البته واکنش‌های بسیار متنوعی در میان فضانوردان پس از بازگشت به زمین وجود دارد که باید به خوبی مطالعه شود.”
تجربیات یک فضانورد
دکتر رابرت تیرسک، تجربه خود از فضا را بازگو کرد. تریسک گفت: «همانطور که بدن باید در آغاز ماموریت خود را با پرواز فضایی سازگار کند، در پایان نیز باید دوباره خود را با میدان گرانشی زمین سازگار کند. خستگی، سبکی سر و عدم تعادل چالش‌های فوری برای من در بازگشت بودند. استخوان‌ها و ماهیچه‌ها پس از پرواز فضایی طولانی‌ترین زمان را برای بازیابی تجربه می‌کنند.»
این مطالعه همچنین اشاره کرد که فضانوردانی که در ماموریت‌های کوتاه‌تر (کمتر از شش ماه) پرواز می‌کردند، بهتر می‌توانستند تراکم استخوان را پس از بازگشت بازیابی کنند. همانطور که ما برای انجام ماموریت‌های مریخ و فراتر از آن آماده می‌شویم، بسیار مهم است که در نظر بگیریم که این نوع سفر چگونه بر بدن ما تأثیر می‌گذارد. فراتر از مطالعه باید نحوه واکنش ما به جو‌های خارجی را در نظر داشته باشیم که بی وزنی چگونه در کوتاه مدت و دراز مدت بر بدن ما تأثیر می‌گذارد تا از هر گونه تأثیرات بعدی قابل توجه جلوگیری کنیم. این مطالعه در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
بیشتر بخوانید
- کاهو حافظ سلامتی فضانوردان در فضا می شود
