پایان عصر گوشیهای هوشمند: پس از آن، چه فناوریهایی جایگزین میشوند؟
پایان عصر گوشیهای هوشمند: پس از آن، چه فناوریهایی جایگزین میشوند؟
برای بیش از یک دهه، گوشیهای هوشمند به ستون اصلی ارتباطات دیجیتال، سرگرمی و بهرهوری فردی تبدیل شدهاند و زندگی روزمره میلیاردها نفر را شکل دادهاند. با این حال، همزمان با شتاب گرفتن پیشرفتهای فناورانه، نشانههایی پدیدار شده که از احتمال نزدیک شدن به پایان عصر گوشیهای هوشمند خبر میدهد؛ دورانی که شاید بهزودی جای خود را به نسل تازهای از ابزارهای هوشمند بدهد.
رشد سریع هوش مصنوعی، واقعیت افزوده و فناوریهای پوشیدنی، این پرسش اساسی را مطرح کرده است که پس از گوشی هوشمند چه چیزی در انتظار کاربران خواهد بود. به گزارش مجله «CEO Today» و به نقل از «العربية نت»، موج تازهای از نوآوریها میتواند شیوه تعامل انسان با فناوری را بهطور بنیادین تغییر دهد و ابزارهایی را به میدان بیاورد که دیگر به صفحهنمایشهای سنتی وابسته نیستند.
یکی از گزینههای جدی، دستیارهای هوش مصنوعی پوشیدنی است. شرکتهایی مانند هیومن، اپل و متا در حال توسعه دستگاههایی هستند که با تکیه بر هوش مصنوعی و بدون نیاز به نمایشگر، وظایفی مانند ارسال پیام، پاسخ به تماسها و ارائه اطلاعات لحظهای را از طریق فرمان صوتی یا حرکات دست انجام میدهند. این ابزارها که میتوانند در قالب عینک، انگشتر یا حتی لباس عرضه شوند، وعده تجربهای کمحواسپرتتر و نامحسوستر نسبت به گوشیهای فعلی را میدهند.
در کنار آن، پیشرفت واقعیت افزوده و واقعیت مجازی نیز نقش مهمی در این گذار ایفا میکند. نمونههایی مانند هدست «ویژن پرو» اپل یا «کویست» متا نشان میدهند که ترکیب دنیای دیجیتال و واقعی تا چه اندازه عملی شده است. در آینده، عینکها یا حتی لنزهای تماسی واقعیت افزوده میتوانند اطلاعات را مستقیماً روی میدان دید کاربر نمایش دهند و نیاز به صفحه گوشی را از میان بردارند؛ از مسیریابی گرفته تا پیامرسانی و تماسهای تصویری.
اینترنت اشیا نیز بهعنوان یکی دیگر از پایههای این تحول مطرح است. با هوشمندتر شدن خانهها، خودروها و محیطهای کاری، کنترل بسیاری از امور میتواند بهصورت خودکار و در پسزمینه انجام شود. دستیارهای هوشمند قادر خواهند بود روشنایی، امنیت، لوازم خانگی و حتی برنامههای روزانه را بدون نیاز به گوشی مدیریت کنند و خودروهای متصل نیز به شکلی یکپارچه با تقویم و سیستمهای سرگرمی ارتباط بگیرند.
در نهایت، فناوریهای پیشرفتهتری مانند رابطهای مغز و رایانه، هرچند هنوز در مراحل اولیه هستند، میتوانند انقلابی عمیقتر رقم بزنند. پروژههایی مانند «نیورالینک» بهدنبال آن هستند که امکان تعامل مستقیم انسان با سامانههای دیجیتال را تنها از طریق افکار فراهم کنند. اگر این مسیر به نتیجه برسد، شاید در سالهای آینده، گوشی هوشمند نهتنها کوچکتر، بلکه بهکلی غیرضروری شود و جای خود را به شیوهای کاملاً نو از ارتباط انسان و فناوری بدهد.
مجله خبری mydtc
