ناسا برای پرتاب مأموریت آرتمیس ۱ به اوایل مهرماه چشم دوخته است

پس از تأخیرهای مکرر، ناسا به‌طور غیررسمی تاریخ‌های پرتاب ۲۳ و ۲۷ سپتامبر (یک و پنج مهر) را برای مأموریت آرتمیس ۱ بررسی می‌کند. برای آنکه اسپیس لانچ سیستم (SLS) سرانجام از روی زمین برخیزد، ناسا باید چندین مانع را از پیش‌ رو بردارد؛ ازجمله سامانه‌ی سوخت‌رسانی موشک را تعمیر کند و تأیید نیروی فضایی آمریکا را بگیرد و از تداخل با سایر برنامه‌های فضایی بپرهیزد.

آرتمیس ۱ نخستین پرتاب اسپیس لانچ سیستم، موشک غول‌پیکر جدید ناسا را رقم خواهد زد و فضاپیمایی مسافربری به نام اوراین را به اطراف ماه خواهد فرستاد. این مأموریت بدون سرنشین خواهد بود و به‌عنوان آزمایشی برای مأموریت‌های سرنشین‌دار بعدی انجام خواهد شد؛ پروازهایی که در جریان آن‌ها نخستین انسان‌ها در بیش از نیم‌قرن گذشته روی ماه فرود خواهند آمد.

پس از آنکه نشت هیدروژن دومین تلاش برای پرتاب موشک در ۱۲ شهریور را لغو کرد، ناسا تصمیم گرفت درحالی‌که موشک در سکوی پرتاب می‌ماند، دست به انجام برخی تعمیرات بزند. در چند روز گذشته، مهندسان مشغول جایگزینی عایق اتصال بین موشک و خطوط سوختی بوده‌اند که هیدروژن مایع را به موشک منتقل می‌کنند. به‌گزارش سای‌تک‌دیلی، آن‌ها اکنون موفق شده‌اند عایق‌بندی‌ها در مرحله مرکزی اسپیس لانچ سیستم را تعویض کنند.

ماندن موشک روی سکو به تیم مهندسی امکان می‌دهد تا عایق‌های جدید را در دماهای بسیار سرد آزمایش و شرایطی را شبیه‌سازی کنند که در جریان پرتاب واقعی رخ می‌دهد. سازمان فضایی آمریکا درحال‌حاضر قصد دارد آن آزمایش بسیار سرد مهم را ۱۷ سپتامبر (۲۶ شهریور) و تنها چند روز پیش از گشوده‌شدن نخستین پنجره پرتاب انجام دهد. مایک بولگر، مدیر سامانه‌های زمینی اکتشافی در مرکز فضایی کندی، پنجشنبه‌ی گذشته در کنفرانسی مطبوعاتی گفت بین آزمایش موفقیت‌آمیز و تلاش برای پرتاب، به تقریباً چهار روز زمان احتیاج است.

علاوه‌بر نیاز فوری به تعمیر و آزمایش عایق‌ها، برخی مسائل مهم دیگر نیز وجود دارد که ممکن است بر توانایی ناسا در پرتاب مأموریت‌ آرتمیس ۱ تأثیر بگذارد. یکی از این مسائل مهم سامانه‌ای در داخل موشک معروف به سامانه‌ی توقف پرواز است که درصورت بروز هرگونه مشکل حین پرتاب، امکان انهدام موشک را فراهم می‌کند. هنگام سروکارداشتن با راکت‌ها و موشک‌های بزرگ، توقف پرواز، سامانه‌ی ایمنی مهمی محسوب می‌شود که به‌دلایل واضح باید در زمان پرتاب فعال باشد.

نیروی فضایی ایالات متحده مسئول پرتاب‌ها در محدوده‌ی شرقی آمریکا است؛ یعنی همان جایی که ناسا قصد دارد موشک خود را پرتاب کند. تلاش برای پرتاب اسپیس لانچ سیستم مستلزم آن است که کارکرد باتری‌های سامانه‌ی توقف پرواز در زمان پرتاب تأیید شود؛ امری که انجام آن فقط در ساختمان مونتاژ موشک در فاصله‌ی چند‌کیلومتری از سکوی پرتاب امکان‌پذیر است.

ناسا پیش‌تر تمدید تأییدیه سامانه‌ی توقف پرواز را به‌دست آورده بود و به‌لطف آن توانست در تلاش‌های پیشین برای پرتاب کمی فضای تنفس داشته باشد؛ اما این معافیت اکنون سپری شده است و سازمان فضایی باید برای تمدید جدید درخواست دهد. درنهایت، اینکه تأیید شود امکان پرتاب ایمن موشک بدون بازگشت آن به ساختمان مونتاژ وجود دارد یا خیر، به نیروی فضایی بستگی دارد.

درصورت دریافت تأییدیه، احتمالاً سرانجام شاهد پرتاب خواهیم بود. اکنون که ناسا پنجره‌های پرتاب اواخر اوت و اوایل سپتامبر (اوایل شهریور) را از دست داده است، برنامه‌ی پرتاب اسپیس لانچ سیستم باید با سایر برنامه‌های فضایی هماهنگ شود. سازمان فضایی به‌دلیل جلوگیری از تداخل با مأموریت برخورد فضاپیمای دارت با سیارکی که قرار است ۲۶ سپتامبر (چهار مهر) انجام شود، تاریخ‌های اول و پنجم مهر را انتخاب کرد.

همچنین، قرار است در اوایل اکتبر (اواسط مهر)، خدمه‌ای جدید به ایستگاه فضایی بین‌المللی اعزام شود. اگر آرتمیس ۱ به‌دلیل تأخیر در تعمیرات یا الزام به بازگشت به ساختمان مونتاژ، فرصت‌های ذکرشده برای پرتاب را از دست بدهد، فرصت بعدی برای پرتاب ممکن است در اواخر اکتبر (اوایل آبان) فراهم شود.