درمان درد بدون دارو؛ این ایمپلنت با خنککردن عصب درد را از بین میبرد
گذاشتن یخ روی زخم میتواند درد آن ناحیه را کاهش دهد و با بهرهگیری از نوعی ایمپلنت که رشتههای عصبی را در داخل بدن خنک میکند، ممکن است بتوانیم به نتیجهی مشابهی دست پیدا کنیم. بهگزارش نیوساینتیست، پژوهشگران دستگاه درونکاشت ویژهای تولید کردهاند که میتواند دمای رشتههای عصبی را به ۱۰ درجهی سانتیگراد کاهش دهد و با این کار سیگنالهای درد که برای مغز ارسال میشوند، کمتر کند.
این ادعا براساس مطالعهای مطرح شده است که دانشمندان در آن از نمونهی پیشتولید دستگاه خود در موش استفاده کردند. این دستگاه که از مواداولیهی زیستتخریبپذیر استفاده میکند، با این هدف ساخته شده است که پس از جراحی در بدن کاشته و با گذر زمان با کاهش درد ناشی از عمل، جذب بدن شود.
درحالحاضر، نیاز شدیدی به راههای بهتر برای کاهش درد وجود دارد؛ زیرا اپیوئیدها (مسکنهای مخدر) ممکن است اعتیادآور باشند. کیسههای یخ یا پدهای خنککننده میتوانند موقتاً درد را کاهش دهند؛ اما درصورت استفادهی بلندمدت ممکن است احساس ناخوشایندی به فرد بدهند و باعث آسیب به پوست شوند.
جان راجرز، از دانشگاه نورثوسترن در ایالت ایلینوی، میگوید که قصد دارد عصبهای درد را مستقیماً هدف قرار دهد. راجرز و اعضای تیمش نوار نازک و انعطافپذیر حاوی کانالهای کوچکی ساختهاند تا موادشیمیایی از آنها عبور کنند. یک انتهای نوار را میتوان همچون بازوبند فشارسنج به دور رشتهای عصبی پیچید. انتهای دیگر نوار از پوست بیرون میآید و به پمپی کوچک متصل میشود.
گاز نیتروژن و مایعی بیضرر به نام پرفلناپنت (PFP) ازطریق پمپ کوچک به درون کانالهای مجزایی پمپاژ میشود که در نوار تعبیه شدهاند. کانالها در انتهای دیگر نوار با هم ادغام میشوند و درنتیجهی این اتفاق پرفلناپنت تبخیر میشود و اثر خنککنندگی ارائه میدهد.
در مرحلهی بعد، پرفلناپنت که اکنون به گاز تبدیل شده، بههمراه نیتروژن ازطریق کانال سوم به درون دستگاه پمپ برمیگردند. دستگاه گازها را ازهم جدا و پرفلناپنت را مجدداً به مایع تبدیل میکند. دستگاه مجهز به حسگر دماسنج است تا امکان نظارت روی فرایند و اصلاح اثر خنککننده فراهم باشد.
مقالههای مرتبط:
- رواندرمانی؛ کلید کنترل و درمان کمردرد مزمن
- توصیههای یک متخصص مغز و اعصاب برای رهایی از سردرد
- ژندرمانی ممکن است روزی درد مزمن را درمان کند
دانشمندان برای بررسی اثرگذاری دستگاه جدید خود، نوار را به دور عصب سیاتیک در پای سه موش صحرایی بستند و پنجههایشان را زخمی کردند تا موشها حساستر شوند. سه هفته بعد، دانشمندان با دستگاهی حساس و مخصوص پنجههای موشها را فشار دادند. بررسیها نشان داد هنگام روشنبودن دستگاه خنککننده، هفت برابر فشار بیشتر نیاز است تا موش پایش را جمع کند. جان راجرز میگوید: «این بهخوبی نشان میداد که ما پنجه را بیحس کرده بودیم.» پس از گذشت شش ماه، دستگاه در بدن موش جذب شده بود و دانشمندان آسیب عصبی مشاهده نکردند. اعضای تیم تحقیقاتی اکنون باید به مطالعات خود روی حیوانات بیشتر ادامه دهند تا بفهمند که چقدر و تا کی میتوان عصبها را بدون آسیبزدن به آنها خنک کرد.
بسیاری از رویکردهای پیشین تسکین درد که روی موشها جواب دادند، در انسان کاربردی نبودند اما فرانسیس مکگلون، از اعضای دانشگاه جان مورز لیورپول در بریتانیا، میگوید بهوضوح برایمان ثابت شده است که خنککردن عصبها عملکرد آنها را مختل میکند: «این قانون سادهی بیوفیزیک محسوب میشود. چهارچوب کلی کار، امن است.»
ایمپلنتهای اینچنینی ممکن است برای افرادی مفید باشند که با درد شدید و طولانیمدت مواجه هستند؛ چون بهگفتهی مکگلون، کاهش درد ازطریق اپیوئیدها بدون ایجاد مقاومت دارویی کار سختی است. راجرز میگوید درصورت نیاز، ممکن است دانشمندان نمونهای از دستگاه را بسازند که جذب بدن نشود و بهصورت دائمی فعالیت کند.