مهندس سابق اپل توضیح می‌دهد چرا اولین آیفون قابلیت Copy و Paste نداشت

اپل اولین آیفون را حدود ۱۵ سال پیش معرفی کرد و از آن زمان تاکنون، تغییرات زیادی روی این گوشی اعمال شده است. درحال‌حاضر، شایعاتی درباره‌ی نسل بعدی آیفون‌ مطرح شده است که برخی از آن‌ها به قابلیت فیلم‌برداری 8K و نمایشگر جدید این دستگاه اشاره می‌کنند.

با‌‌‌توجه‌‌‌به تعداد بسیار زیاد قابلیت‌های آیفون‌های امروزی و سخت‌افزار قدرتمند آن‌ها، باور این‌ موضوع کمی سخت است که این گوشی زمانی حتی ویژگی کپی‌ و پیست نداشت. اکنون کن کوسیندا، مهندس و طراح سابق نرم‌افزار اپل، جزئیاتی درباره‌ی این‌ مسئله فاش کرده است که چرا اولین آیفون چنین قابلیتی نداشت.

به‌گزارش 9to5mac، کوسیندا سال ۲۰۰۱ به اپل پیوست و یکی از مهندسان اصلی آیفون بود. وی قبل از کار روی آیفون، عضوی از تیم توسعه‌دهنده‌ی مرورگر وب سافاری اپل بود و نقش مهمی در ساخت اولین گوشی هوشمند اپل ایفا کرد.

اکنون با نزدیک‌شدن به پانزدهمین سالگرد عرضه‌ی آیفون به بازار، مهندس سابق این شرکت تصمیم گرفته است داستان جالبی را درباره‌ی چگونگی ساخت این محصول به‌اشتراک بگذارد. یکی از این داستان‌ها جزئیاتی از دلایل غول فناوری مستقر در کوپرتینو برای ارائه‌‌ندادن قابلیت کپی‌ و پیست روی اولین گوشی هوشمندش ارائه می‌کند.

زمان کافی دردسترس نبود

توضیح کوتاه کوسیندا این است که مهندسان اپل زمان کافی برای پیاده‌سازی قابلیت کپی و پیست روی اولین آیفون دراختیار نداشتند؛ البته داستان به این سادگی‌ها نبود. به‌گفته‌ی او، تیم مهندسان ازقبل مشغول ساخت کیبورد مجازی آیفون و سیستم تصحیح خودکار کلمات بود. پس از معرفی اولین آیفون، کوسیندا و تیمش سرانجام تصمیم گرفتند روی گزینه‌های کپی‌ و پیست کار کنند؛ اما آماده‌شدن این قابلیت مدتی طول کشید.

مهندس سابق اپل توضیح می‌دهد که ایده‌ی «بزرگ‌نمایی روی متن» چگونه به‌ ذهنش خطور کرده است؛ قابلیتی که به کاربران کمک می‌کند با بزرگ‌نمایی موقت روی نشانگر تایپ بتوانند متن مدنظرشان را دقیق‌تر بنویسند. این ویژگی برای ارائه‌ی قابلیت کپی و پیست نیز بسیار مهم بود. بااین‌حال، حتی با آن ذره‌بین مجازی کلاسیک، پس از اینکه کاربر به‌دلیل چشمک‌زدن طبیعی نمایشگر انگشت خود را از روی آن برمی‌داشت، مکان‌نمای تایپ بین کاراکترها حرکت می‌کرد.

کوسیندا مجبور بود «گزارش سابقه‌ی لمسی» مجزایی برای ویرایش متن‌ها ایجاد کند. بدین‌ترتیب پس از برداشتن انگشت از روی صفحه، سیستم به‌طور خودکار موقعیت انگشت کاربر را چند میلی‌ثانیه پس از آخرین لمس تشخیص می‌داد تا مکان‌نما در جایی‌ باقی بماند که کاربر واقعاً می‌خواست.

به‌گفته‌ی مهندس سابق اپل، یکی دیگر از جزئیات جالب درباره‌ی سیستم ورودی متن در آیفون این است که تغییرات ظاهری همه‌ی متن‌ها دراصل براساس WebKit بوده‌اند. این یعنی هربار که برنامه‌ای از فونت‌های سفارشی استفاده می‌کند، اساساً صفحه‌ی وب کوچکی را برای نمایش متن نشان می‌دهد. وقتی فیلدهای متنی در حالت ویرایش نیستند، تصویر ثابتی از محتویات آن فیلد‌ها نمایش داده می‌شود که احتمالاً این روش برای صرفه‌جویی در مصرف رم و پردازنده و باتری در نظر گرفته شده بود.

گزینه‌های کپی و پیست در سال ۲۰۰۹ به‌عنوان بخشی از iPhone OS 3.0 معرفی و به‌طور پیش‌فرض در آیفون 3GS ارائه شد. اپل حتی تبلیغی تلویزیونی ساخت که در آن به ویژگی جدید کپی و پیست اشاره کرده بود.

ویژگی‌های دیگر اولین آیفون اپل

کوسیندا نکات دیگری نیز درباره‌ی تولید اولین آیفون به‌اشتراک گذاشته است. به‌عنوان مثال، این گوشی به‌دلیل کمبود رم و حافظه‌ی مجازی فاقد قابلیت‌های چندوظیفه‌ای واقعی بود. مهندسان اپل مجبور بودند سیستمی به‌ نام Jetsam بسازند تا آیفون بتواند با اجرای برنامه‌ها به‌طور خودکار سایر فرایندهای پس‌زمینه را متوقف کند تا از مشکلات مربوط به عملکرد دستگاه جلوگیری شود.

ازآن‌‌جاکه در زمان معرفی اولین آیفون دستگاه‌های مجهز به نمایشگر لمسی محبوبیت زیادی نداشتند و بازخورد لمسی نیز ارائه نمی‌کردند، تیم آیفون منطقه‌ای مجازی ایجاد کرد که از دکمه‌های نمایش داده‌شده در رابط‌ کاربری بزرگ‌تر بود. با این ویژگی، حتی اگر کاربر با دقت المان مدنظر را لمس نمی‌کرد، آیفون می‌توانست آن لمس را به‌درستی تشخیص دهد. همچنین، این سیستم برای ویژگی تصحیح خودکار کلمات هنگام تایپ اهمیت داشت؛ زیرا حروفی که کاربر روی آن‌ها ضربه می‌زد، شناسایی می‌کرد تا اشتباهات تایپی اصلاح شوند.

کوسیندا توضیح می‌دهد ناحیه‌ای که کاربران با انگشت خود آن را لمس می‌کنند، با جایی که واقعاً روی نمایشگر لمس می‌شود، تفاوت دارد و سیستم‌عامل برای ارائه‌ی عملکرد صحیح باید این موضوع را مدنظر قرار دهد. اگر به مراحل توسعه‌ی اولین آیفون اپل علاقه دارید، می‌توانید کتاب «انتخاب خلاق: فرایند طراحی اپل در دوران طلایی استیو جابز» کوسیندا را مطالعه کنید.