در این نمای چشم‌نواز از اقیانوس و ابرها بر فراز کره زمین، هیچ مرز مشخصی میان روز و شب دیده نمی‌شود. در عوض، خط سایه یا همان مرز میان آنها بسیار تار و پراکنده است و گذار تدریجی به تاریکی را نشان می‌دهد که ما از آن به عنوان گرگ و میش یاد و تجربه‌اش می‌کنیم.
با اینکه خورشید از سمت راست بر منظره روشنایی می‌افکند، اما بالای ابرها، نور خورشید را به شکل قرمز کمرنگ بازتاب می‌دهند، که از میان تروپوسفر غبارآلود (یعنی پایین‌ترین لایه جوّ سیاره ما)، فیلتر شده است. لایه‌ای شفاف در ارتفاع بالا – که در امتداد لبه بالایی در کنار روز قابل مشاهده است – نور آبی خورشید را پراکنده می‌کند و سپس این نور در تاریکی فضا محو می‌شود.
این عکس در ماه ژوئن سال ۲۰۰۱ و از ایستگاه فضایی بین‌المللی در مداری در ارتفاع ۳۴۰ کیلومتری گرفته شده است. مجله خبری mydtc
مطالعه بعدی
1 روز پیش
معمای اسرارآمیز اورانوس کشف شد
1 روز پیش
آیا فضانوردان می‌توانند گوشی‌های تلفن خود را به فضا ببرند؟
1 روز پیش
نیمه تاریک ماه زمانی محل فوران آتشفشان‌ها بوده است
1 روز پیش
دره‌های مارینریس: درهّ بزرگ مریخ
1 روز پیش
چرا فضانوردان به ۴۰۰۰ کالری در روز نیاز دارند؟
1 روز پیش
دست یاری در صورت فلکی کاسیوپیا
1 روز پیش
LDN 1471: یک حفره ستاره‌ای تحت تأثیر باد
1 روز پیش
هیولاهای سرخ؛ کشف سه کهکشان مرموز در مراحل اولیه پس از تولد گیتی
1 روز پیش
اسپیس‌ایکس ماهواره‌های خدمات موبایل گلوبال‌استار و اپل، را به آسمان می‌فرستد
