اقامت طولانی در فضا شکل مغز را تغییر می‌دهد
این پژوهش به کارهای برنامه‌های فضایی در حال اجرا در حصول اطمینان از اینکه آیا فضانوردان می‌توانند از سفرهای طولانی به مریخ و جاهای دیگر که برای سال‌های آینده برنامه‌ریزی شده است جان سالم به در ببرند، کمک می‌کند.
به گزارش دیتاسنتر من و به نقل از ایندیپندنت، خوان پیانتینو، استادیار پزشکی کودکان در دانشگاه علوم و بهداشت اورگان (OHSU) می‌گوید این پژوهش‌ها همچنین می‌توانند «چند پرسش اساسی درباره علم و چگونگی تکامل حیات در اینجا روی زمین» مطرح کنند.
دانشمندان مغز ۱۵ فضانورد را قبل و بعد از سفرهای طولانی به ایستگاه فضایی بین‌المللی اسکن کردند.
آن‌ها برای اندازه‌گیری فضای دور رگی یا فاصله اطراف رگ‌های خونی، از تصویربرداری [تشدید] رزونانس مغناطیسی استفاده کردند. دانشمندان چگونگی تغییرات این فاصله را طی زمان خروج و بلافاصله پس از بازگشت [از فضا] و همچنین طی زمان پس از بازگشت بررسی کردند.
دانشمندان دریافتند که این فاصله‌ها پس از اینکه فضانوردان برای نخستین بار به فضا رفتند، افزایش یافت. اما به نظر نمی‌رسید که آن فاصله‌ها [اطراف رگ‌های خونی] بعد از اینکه دوباره به فضا رفتند، تغییر کرده باشند.
دانشمندان از این موضوع که فضانوردان با مشکلات حافظه دیداری یا تعادل مواجه شده باشند، چیزی که ممکن بود حاکی از آن باشد که این تغییرات به مشکلات عصب شناختی بینجامد، ردی پیدا نکردند.
اما این فواصل بین رگ‌ها برای حیات انسان روی زمین نیز مهم‌اند. آن‌ها بخش مهمی از پاکسازی مغزند که طی بازه‌های زمانی رخ می دهند؛ به عنوان مثال، آنچه در طول خواب عمیق اتفاق می‌افتد.
این فرآیند احتمالا زمانی که انسان‌ها از جاذبه گرانشی که فیزیولوژی انسان پیرامون آن شکل گرفته است، دور شوند، تغییر خواهد کرد.
این پژوهش می‌تواند برای دستیابی به درک [شرایط] فضانوردان در سفرهای طولانی و همچنین کسانی که در زمین اختلال‌های مربوط به مایع مغزی نخاعی دارند، استفاده شود.
دکتر پیانتینو می‌گوید: «این یافته‌ها نه تنها به درک تغییرات اساسی که طی پرواز فضایی رخ می‌دهند، کمک می‌کند، بلکه به افراد مبتلا به بیماری‌های تاثیرگذار بر گردش مایع مغزی نخاعی در روی زمین هم یاری می‌رساند.»
