در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۲، گرگ میلر که یک عکاس است درحالی‌که دختر شش ساله‌اش در یک مدرسه جداگانه در کانکتیکات بود، از تیراندازی سندی هوک مطلع شد. دوشنبه بعد، میلر و همسرش همچنان در تلاش بودند تا آنچه را که در مدرسه ابتدایی سندی هوک اتفاق افتاده بود، بررسی کنند، از دخترشان خداحافظی کردند.
میلر از زمانی که مجله نیویورکر به او دستور داد تا با دوربینش از سندی هوک دیدن کند، به‌دنبال عکس مناسب برای نقل تیراندازی‌های مدرسه بود. در همان حوالی زمانی که میلر در مورد بازگرداندن دخترش به مدرسه مضطرب بود، متوجه کودکان دیگری شد که در انتهای راه ماشین‌رو خانه‌شان منتظر اتوبوس مدرسه بودند.
او پروژه «اتوبوس صبح» را با گرفتن عکس از دختر خود و سپس پسر دوستش آغاز کرد. سپس از باقی دوستانش نیز درخواست کرد تا از کودکانشان عکس بگیرد. اکنون از تیراندازی سندی هوک ۱۰ سال می‌گذرد و او از حدود ۵۰ کودک و نوجوان عکاسی کرده است.
باید در مورد آسیب‌پذیری دوران کودکی تأمل بیشتری کرد. این مجموعه عکس شاید بسیار آرام به‌نظر برسند؛ اما امید من این است که قدرت زیادی در آن وجود داشته باشد.
این پروژه یک دهه پس از تماس نیویورکر با میلر در ماه می برای سفر به تگزاس، جایی که سالوادور راموس ۱۸ساله دست به جنایتی باورنکردنی زده بود، بیشتر پیش رفت.
میلر امیدوار است که پروژه اتوبوس صبحگاهی او حسی از انسانیت و ارزشمندی کودکان را ایجاد کند. میلر که اعتقاد دارد این موضوع برایش بدیهی است از ما می‌پرسد که آیا واقعاً به یک پروژه عکاسی نیاز داریم که به ما بگوید دوران کودکی ارزشمند است؟
***
امیدواریم تماشای این قسمت از شاتر برایتان لذت‌بخش بوده باشد. برای دیدن آثار بیشتر به اینستاگرام گرگ میلر مراجعه کنید. نظر شما در مورد این تصاویر چیست؟ در مورد ایده کلی این مجموعه عکس چه فکر می‌کنید؟