آیا گوگل باید پردازنده میان‌رده Tensor Lite را برای سری گوشی‌های پیکسل A توسعه دهد؟

گوگل از پردازنده‌های اختصاصی به‌کاررفته در گوشی‌های پرچم‌دار پیکسل در گوشی Pixel 6a استفاده می‌کند؛ اما شاید وقت آن رسیده باشد که تراشه Tensor میان‌رده نیز طراحی و تولید شود.

گوگل استفاده از Tensor را برای نخستین بار در سال گذشته در سری گوشی‌های پیکسل 6 آغاز کرد که به‌عنوان تراشه‌ای نیمه‌شخصی‌سازی‌شده در کلاس پرچم‌داران شناخته می‌شود و عصاره‌ی سخت‌افزاری مخصوص گوگل، تجربه کاربری آن را متمایز می‌کند.

به‌گزارش Android Authority، اگرچه سری گوشی‌های پیکسل ۶ به‌طور کلی بهترین عملکرد در کلاس پرچم‌داران را به‌رخ نمی‌کشند؛ اما بازهم از ظرفیت درخورتوجهی در یادگیری ماشینی و ارائه‌ی عملکرد برخوردار هستند. بااین‌حال، گوشی میان‌رده پیکسل 6a نیز در این میان، به پردازنده‌ی تنسور مجهز شده است؛ ولی شاید بهتر بود که گوگل پردازنده‌ای با نام Tensor Lite برای ارائه در گوشی‌های میان‌رده‌ی سری A پیکسل طراحی و تولید می‌کرد.

با اینکه استفاده از تراشه‌ی پرچم‌دار معمولاً اتفاق بسیار خوشایندی برای یک گوشی هوشمند به‌شمار می‌رود؛ اما درعین‌حال، کمی متناقض به‌نظر می‌رسد. البته گوگل تنسور به‌خوبی جای خود را یافته است و تراشه‌ای با ظرفیت فراوان به‌حساب می‌آید.

شاید چند دلیل بتوان یافت که چرا گوگل باید احتمال کاهش یا حتی حذف برخی موارد را در گوشی‌های آینده سری A پیکسل، مورد بررسی قرار دهد.

در ابتدا فقط کافی است که نگاهی به پیکسل 6a انداخت تا متوجه شد که گوگل استفاده از تراشه تنسور در این گوشی را به‌عنوان بالاترین اولویت خود درنظر گرفته است. مطمئناً تراشه‌ای در کلاس پرچم‌دار دراختیار کاربر قرار خواهد گرفت؛ اما این موضوع به قیمت حذف چندین ویژگی دیگر تمام می‌شود. برای مثال، نرخ نوسازی بالا حذف می‌شود، خبری از شارژ سریع بی‌سیم نخواهد بود، سخت‌افزار دوربین رقابتی را نیز باید فراموش کنید، همچنین استفاده از جدیدترین نسخه‌ی گوریلا گلس مانند خیال خامی در ذهن خواهید ماند و باید به گوریلا گلس ۳ کفایت کرد.

پردازنده‌های کلاس پرچم‌دار قطعاً گران هستند؛ بنابراین، گوگل با طراحی پردازنده تنسور با توانایی کمتر و صدالبته ارزان‌تر می‌تواند به‌طور بالقوه بودجه و منابع لازم برای ارائه‌ی ویژگی‌های کاربردی‌تر گفته‌شده در بالا را در پیکسل‌های میان‌رده مهیا کند. از طرف دیگر، گوگل می‌تواند مانند آنچه در گوشی پیکسل 4a شاهد بودیم، با بهره‌گیری از استراتژی کاهش هزینه‌ها، قیمت نهایی محصول را نیز کاهش دهد. بدون شک، گوشی پیکسل 7a با قیمت ۳۹۹ دلاری بسیار خوش‌اقبال‌تر از گوشی پیکسل 6a با قیمت ۴۴۹ دلاری خواهد بود.

دلیل دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد موضوع محدود شدن عملکرد تنسور در گوشی پیکسل 6a است. ظاهراً کاربران نمی‌توانند انتظار دریافت حداکثر توان توسط این پردازنده را که روی گوشی پیکسل ۶ ارائه می‌شود، داشته باشند. درواقع، کاربران گوشی پیکسل ۶ ای ویژگی‌هایی نظیر Face Unblur و Magic Eraser در دوربین و همچنین، امکان تایپ کردن با صوت به‌صورت آفلاین را دراختیار خواهند داشت؛ اما باید برخی ویژگی‌های دوربین مانند Motion Mode را فراموش کنند.

علاوه‌براین، وضوح تصویر کمتر و نرخ نوسازی پایین‌تر در گوشی پیکسل 6a نسبت‌ به گوشی پیکسل ۶ پرو، موجب می‌شود که نیاز کمتری به توان پردازنده گرافیکی برای راه‌اندازی داشته باشد. بنابراین، اگر قرار نیست تمام ظرفیت پردازنده تنسور در گوشی پیکسل 6a برای کاربر ارائه شود، چرا در وهله اول باید از این تراشه تمام‌عیار در تولید این گوشی استفاده کرد؟

تلاش برای شروع دوباره طراحی پردازنده میان‌رده این فرصت را برای گوگل فراهم می‌کند تا بعضی کمبودها و نقص‌های تنسور را سریع‌تر از چرخه‌ی سالانه راه‌اندازی، شناسایی و رفع کند. برای مثال، پیش‌تر مشکلات بزرگ در اتصالات پیکسل ۶ توسط کارشناسان Android Authority گزارش شد و اکنون این مشکلات می‌توانند به‌صورت موروثی به گوشی پیکسل ۶ ای نیز منتقل شوند.

نقدوبررسی‌های این وب‌سایت همچنین حکایت از داغی بیش‌ازحد در گوشی‌های پیکسل ۶ ای داشت. این درحالی است که پردازنده‌های میان‌رده، با وجود طبیعت اقتصادی‌ای که دارند، اکثراً خنک‌تر از پردازنده‌های پرچم‌دار هستند و توان مصرفی کمتری نیز دارند. بنابراین، گوگل این امکان را داشت که باتری کوچک‌تری با همان میزان شارژدهی روی این دستگاه قرار دهد و گوشی میان‌رده‌ی جمع‌وجورتری مطابق با پیکسل‌های قدیمی جیبی طراحی کند یا در صورت استفاده از باتری کنونی، مدت زمان شارژدهی را افزایش دهد و درهرصورت در رقابت با سایر رقبا دست‌پر ظاهر شود.

به‌طور خلاصه، تراشه تنسور لایت فرضی می‌توانست کاهش قیمت گوشی‌های پیکسل سری A، تراشه‌ی خنک‌تر، اتصالات مطمئن‌تر و راندمان باتری بهینه‌تر در مقایسه‌ با پردازنده پرچم‌دار تنسور را برای کاربر به همراه داشته باشد.

ویژگی‌های پردازنده میان‌رده تنسور لایت

پردازنده تنسور در اصل با خانواده پردازنده اگزینوس سامسونگ نسبت خویشاوندی دارد. این پردازنده توسط سامسونگ و با استفاده از هسته‌های CPU آرم و پردازنده گرافیکی ARM طراحی و تولید شده و حتی دارای مودم به‌کاررفته در سری گوشی گلکسی S21 است. بنابراین، دور از ذهن نخواهد بود که پردازده میان‌رده تنسور نیز از نظر پایه‌ای ساختاری این‌چنینی داشته باشد.

تراشه اصلی گوگل، طراحی مرکزی هشت هسته‌ای نسبتاً متنوعی دارد که از دو هسته‌ی Cortex-X1 و دو هسته‌ی قدیمی Cortex-A76 و چهار هسته‌ی Cortex-A55 تشکیل شده است. این ساختار ترکیبی با عملکرد بالا محسوب می‌شود؛ بنابراین، گوگل می‌تواند هسته‌های Cortex-X را در پردازنده‌ی فرضی تنسور لایت حذف کند و به‌جای آن هسته‌های متوسط و حتی کوچک (در طرح‌بندی ۴+۴ یا ۶+۲) قرار دهد.

چندین مزیت در حذف هسته‌های Coretex-X وجود دارد. برای مثال، این هسته‌ها متعاقباً اندکی بزرگ‌تر از هسته‌های متوسط و کوچک هستند؛ درنتیجه، برای دستیابی به حداکثر عملکرد نیاز به کش بیشتری خواهند داشت. بنابراین، حذف آن‌ها موجب صرفه‌جویی در منابع سیلیکون می‌شود و بخش اعظمی از هزینه‌های صدور مجوز برای استفاده از آن‌ها نیز کسر می‌شود.

از سویی دیگر، هسته‌های Cortex-X آرم با تمرکز بر عملکرد طراحی و تولید شده‌اند و توجه زیادی به شارژدهی و میزان گرمای تولیدشده توسط آن، معطوف نشده است. پردازنده‌هایی که بدون هسته‌های Cortex-X هستند، مانند Dimnisity 8100-Max و اسنپدراگون ۸۷۰ نسبت به پردازده‌های پرچم‌دار اخیر مشکلات داغی کمتری داشتند و به‌نظر می‌رسد شارژدهی را به‌صورت بهینه‌تری مدیریت می‌کردند. بااین‌حال، آخرین هسته‌ی متوسط Arm موسوم به Cortex-A715 می‌تواند جایگزین خوبی برای آن باشد.

آرم مدعی است که هسته‌ی A715 می‌تواند به عملکرد Cortex-X1 برسد و بدین ترتیب می‌تواند بهترین گزینه برای پشتیبانی از ویژگی‌های پرچم‌دار کنونی پیکسل قلمداد شود. گوگل ثابت کرده که برای استفاده از فناوری قدیمی پردازنده‌ها مخالفتی ندارد. یک هسته کورتکس A77 یا بهتر از آن، کورتکس A78 به‌همراه هسته‌های کوچک Cortex-A55، همچنان می‌توانند عملکرد مناسبی را با قیمتی مقرون‌به‌صرفه ارائه کنند.

گوگل بدون شک در پردازنده میان‌رده فرضی خود نیز همان‌طور که در پردازنده تنسور کنونی از پردازنده گرافیکی آرم Mali-G78 MP20 استفاده کرده است، مجدداً از پردازنده گرافیکی آرم استفاده خواهد کرد. باید در نظر داشت که دلایل محکمی وجود دارد که تعداد هسته‌های مخصوص سایه‌زنی (Shader) در پردازنده گرافیکی کاهش یابد. درواقع، ازآنجاکه در گوشی‌های میان‌رده اجرای بازی اولویت ندارد و هسته‌های GPU فضای سیلیکونی زیادی اشغال می‌کنند و متعاقباً هزینه‌بر هستند؛ بنابراین، می‌توان در طراحی تراشه میان‌رده فرضی تنسور لایت آن‌ها را کاهش داد.

از طرف دیگر، جدیدترین هسته‌های گرافیکی میان‌رده آرم ازجمله Mali-G610 یا Mali-G615 از نظر عملکرد و بازدهی بهینه‌تر ظاهر شدند. آخرین پردازنده‌های گرافیکی میان‌رده آرم اساساً طراحی مشابه پردازنده‌های گرافیکی پرچم‌دار این شرکت را دارند و تفاوت اصلی آن‌ها در تعداد هسته‌های مخصوص سایه‌زنی است.

بنابراین، با وجود اینکه تغییر به گرافیک‌های میان‌رده و کاهش تعداد هسته‌های مخصوص سایه‌زنی در مقایسه‌ با پردازنده‌های پرچم‌دار منجر به کاهش عملکرد خواهد شد؛ اما همچنان انتظار می‌رود که توانایی لازم برای اجرای بازی‌های سنگین را داشته باشد.

از سویی دیگر، گوگل باید واحد پردازشی تنسور (TPU) خود را که مختص یادگیری ماشینی است، در پردازنده تنسور لایت فرضی حفظ کند، زیرا این بخش به‌صورت عمیق با فرایند پردازش تصاویر گوشی هوشمند گوگل یک‌پارچه شده و درواقع مهم‌ترین بخشی است که برای گوشی پیکسل ۶ قابلیت‌های هوش مصنوعی و تصویربرداری هوشمند را فراهم می‌کند.

درمقابل، پردازنده‌های میان‌رده کوالکام و مدیاتک معمولاً در مقایسه‌ با نمونه‌های پرچم‌دار خود، سخت‌افزار ضعیف‌تری برای یادگیری ماشینی دراختیار دارند. اما TPU-ها بخش کلیدی از هویت پردازنده‌های تنسور گوگل هستند که قابلیت‌های کنونی پیکسل نظیر تایپ کردن ازطریق صدا به‌صورت آفلاین، ویژگی‌های پیشرفته‌ی دوربین و ترجمه هم‌زمان صدا را روی گوشی‌های پیکسل ارزان‌تر برای کاربر به ارمغان می‌آورند.

اما بااین‌حال می‌توان برای بهبود مودم شرایطی را درنظر گرفت. پردازنده تنسور اصلی مجهز به مودم اکسترنال 5G شده تا برخی از بهترین ویژگی‌ها را برای کاربر فراهم کند؛ اما مودم‌های اکسترنال اغلب فضای بیشتری اشغال می‌کنند و مصرف انرژی آن‌ها نیز بیشتر از نمونه‌های یک‌پارچه است.

بنابراین، استفاده از یک مودم یک‌پارچه با قابلیت‌های کمتر در هزینه و مصرف انرژی صرفه‌جویی خواهد کرد؛ البته که این تغییر موجب کاهش سرعت شبکه خواهد شد و ازنظر آینده‌نگری نیز دستگاه را زودتر از دور رقابت‌ها کنار خواهد راند. با این تفاسیر، هنوز سرعت ۱۰ گیگابیت‌برثانیه و ویژگی‌های حاشیه‌ای را به شارژدهی بهتر باتری و قیمت کمتر در یک گوشی میان‌رده ترجیح می‌دهید؟

درهرصورت، پردازنده میان‌رده تنسور با CPU نه‌چندان چشمگیر، GPU کوچک‌شده و مودم یکپارچه، منجر به طرحی می‌شود که متعاقباً از تنسور اصلی قابلیت‌های کمتری داشته باشد. اما گذشتن از این موارد مزایایی به‌همراه خواهد داشت. برای مثال، کاهش اندازه تراشه سبب می‌شود فضای اشغالی تنسور لایت کاهش یابد، شارژدهی و راندمان باتری افزایش یابد و نگرانی‌ها درباره‌ی افزایش دما نیز مرتفع شوند.

گذشته از فواید واضح نظیر شارژدهی باتری و خنک‌تر بودن گوشی، فرصت‌های بیشتری برای گوگل ایجاد خواهد شد تا ایده‌های جدیدی در طراحی گوشی و باتری و بهبود محدودیت‌های خنک‌کنندگی را مدنظر قرار دهد. طراحی باریک‌تر، گوشی جمع‌وجورتر یا حتی طراحی تاشو نیز می‌تواند مدنظر قرار بگیرد و با تولید تراشه‌های بیشتر از همان ویفر سیلیکونی مورد استفاده قبلی، هزینه‌های تولید را به‌شدت کاهش دهد.

البته قرار نیست که مدعی شویم تراشه تنسور میان‌رده فرضی برای سری گوشی‌های پیکسل A هیچ ضعفی ایجاد نخواهد کرد، به‌هرحال استفاده از تراشه پرچم‌دار فوق قدرتمند در این گوشی مزایای خود را داشته است؛ اما با توجه به ماهیت میان‌رده بودن گوشی و ناکارآمد بودن برخی ویژگی‌های تراشه پرچم‌دار رویکرد بهتر این است که تراشه‌ی میان‌رده اختصاصی برای آن طراحی شود. مانند وقتی که در آکواریوم کوچکی در اتاق به‌جای نگه‌داری ماهی‌های متناسب و تزئینی، از کوسه نگه‌داری کنید.

ادامه به‌کارگیری پرچم‌دار سال گذشته پردازنده تنسور به گوشی‌های پیکسل A برتری زیادی نسبت به سایر رقبا در زمینه‌ی عملکرد خواهد داد و این برتری عملکرد موجب اجرای روان در عملیات عمومی و تجربه‌ی سریع در زمان اجرای بازی‌های سنگین خواهد شد و دست گوگل را برای رجزخوانی دربرابر آیفون SE شرکت اپل بسیار باز خواهد گذاشت.

تراشه پرچم‌دار تنسور در گوشی پیکسل A فرایند انتقال ویژگی‌های پرچم‌داران گوگل را به سری گوشی‌های A پیکسل تسهیل می‌کند و ازسویی دیگر، فرایند توسعه برای به‌روز نگه‌داشتن گوشی‌های این شرکت را نیز آسان خواهد کرد.

پرسش دیگری که مطرح می‌شود این است که آیا گوگل با استفاده از تراشه میان‌رده تنسور آیا در هزینه‌ها صرفه‌جویی خواهد کرد یا خیر. اساساً، این امکان وجود دارد که شرکت گوگل به‌دلیل اینکه تعداد زیادی پردازنده تنسور در انبار دارد تمرکز را روی استفاده از آن گذاشته است؛ علاوه‌براین، طراحی و تولید تراشه جدید نیاز به هزینه‌های اضافی تحقیقات و توسعه و آزمایش و در نهایت راه‌اندازی خط تولید دارد.

بااین‌اوصاف، همچنان فواید استفاده از تراشه تنسور میان‌رده فرضی کفه‌ی ترازو را پایین‌تر خواهد آورد و سنگینی آن بیشتر است. بنابراین، قیمت نهایی ارزان‌تر، تراشه‌ای با مجموع قابلیت‌های بهینه‌تر، دستگاهی خنک‌تر و راندمان بیشتر باتری قطعاً به‌چشم خواهند آمد. به‌علاوه، این نکته را در نظر داشته باشید که میان‌رده‌ به معنای کم قدرت بودن نیست زیرا همان‌طور که می‌توان دید بهترین میان‌رده‌های امروزی پردازنده‌های پرچم‌دار قدیمی‌تر را به چالش می‌کشند.

دیدگاه شما کاربران دیتاسنتر من درباره‌ی تولید تراشه میان‌رده تنسور برای گوشی‌های سری A پیکسل چیست؟