آینده مبهم شارژرهای بی‌سیم؛ چرا این شارژرها نتوانسته‌اند جایگزین شارژر معمولی شوند؟

شارژ بی‌سیم همیشه ویژگی جالبی برای بسیاری از کاربران بوده است؛ اما هنوز آن‌طور که باید در همه جا دردسترس نیست. شارژ بی‌سیم یعنی دیگر نیازی به وصل کردن کابل به گوشی برای شارژ آن ندارید و می‌توانید آن را روی یک پد قرار دهید. بااین‌حال، گوشی برای شارژ شدن باید در تماس فیزیکی با پد شارژ باشد.

تعداد زیادی از گوشی‌ها و لوازم جانبی دارای قابلیت شارژ بی‌سیم هستند؛ اما مکان‌های عمومی زیادی با شارژرهای بی‌سیم موجود پیدا نخواهید کرد. این همان دنیایی است که انتظار می‌رود در آینده اتفاق بیفتد.

طرح اصلی

اولین مورد استفاده از شارژ بی‌سیم با عرضه‌ی Nokia Lumia 920 در سال ۲۰۱۲ به وجود آمد. حتی با وجود اینکه نوکیا اولین تولیدکننده‌ای نبود که شارژ بی‌سیم را روی یک گوشی قرار داد، افزودن آن در گوشی به محبوبیت این ویژگی کمک کرد و به‌تدریج گوشی‌های هوشمند بیشتری از این قابلیت بهره بردند.

در آن زمان، دو استاندارد اصلی، یعنی PMA و Qi برای شارژ بی‌سیم وجود داشت. Qi در نهایت به استاندارد رایج در سال ۲۰۱۸ تبدیل شد و امروزه در بسیاری از بهترین گوشی‌های اندرویدی و آیفون‌ها خواهید یافت.

طبق گزارش Strategy Analytics، بیش از یک میلیارد گوشی هوشمند با قابلیت شارژ بی‌سیم وجود دارد. گفته می‌شود شارژ بی‌سیم نزدیک به یک‌سوم فروش جهانی گوشی‌های هوشمند را تشکیل می‌دهد.

این آمار بسیار درخورتوجه است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۶ به ۲٫۲ میلیارد افزایش پیدا کند. با محبوبیت بیشتر این فناوری، به‌ویژه در بین هدفون‌های بی‌سیم، به رشد خود ادامه خواهد داد. باوجوداین، برخلاف رشد پیش‌بینی‌شده، شارژ بی‌سیم در مکان‌های عمومی حداقل درحال‌حاضر همچنان کمیاب به‌نظر می‌رسد.

زمانی که نوکیا شارژ بی‌سیم را معرفی کرد، تصور می‌شد که در آینده‌ای نزدیک، می‌توان با ورود به مکان‌های مختلف مانند کافی‌شاپ، کتابخانه یا حتی سینما بتوان گوشی را روی بخش شارژ از پیش تعیین‌شده قرار داد تا شارژ شود؛ اما هنوز اینطور نیست.

شارژ بی‌سیم ارزان نیست

همان‌طور که مشاور استراتژی Next Move اشاره کرد، انتظار می‌رود که زیرساخت‌های گران‌قیمت مورد نیاز برای ادغام شارژ بی‌سیم مانع از رشد بازار در طول دوره‌ی پیش‌بینی (بازه‌ی زمانی که پیش‌بینی برای آن انجام می‌شود) شود. این یعنی که شرکت‌ها باید هزینه‌ی تجهیز فضاهای خود با شارژ بی‌سیم را توجیه کنند، خواه این به معنای خرید فراهم‌سازی یکپارچه باشد یا به نوعی شارژ بی‌سیم را به مجموعه‌های موجود خود اضافه کنند.

جیتش اوبرانی، مدیر تحقیقات IDC توضیح داد که به‌طور کلی، داشتن یک پریز معمولی که می‌تواند چندین هدف را داشته باشد، به جای شارژر بی‌سیم اختصاصی که فقط از گوشی‌های هوشمند و سایر دستگاه‌های کوچک پشتیبانی می‌کند، همچنان ارزان‌تر است. اگرچه هزینه شارژرهای بی‌سیم در طول سال‌ها کاهش پیدا کرده؛ اما هنوز بیشتر از یک پریز برق معمولی است.

او همچنین می‌گوید که آموزش عمومی درباره‌ی این ویژگی وجود ندارد و بسیاری از مصرف‌کنندگان مطمئن نیستند که آیا گوشی‌هایشان حتی از این ویژگی پشتیبانی می‌کند یا خیر. دارندگان گوشی‌های هوشمند شاید زمانی که متوجه می‌شوند گوشی‌هایشان از شارژ بی‌سیم پشتیبانی نمی‌کند یا حتی وقتی متوجه می‌شوند که به همان سرعتی که انتظار داشتند شارژ نمی‌شود، ناامید شوند.

به‌نظر می‌رسد که تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند به این سردرگمی به‌ویژه با توجه به رفتار ترکیبی آن‌ها با شارژ بی‌سیم کمک کرده‌اند. برخی از شرکت‌ها، به‌ویژه چینی‌ها، درباره‌ی سرعت شارژ بی‌سیم اطلاعاتی را مطرح کرده‌اند.

برای مثال، وان‌پلاس ۱۰ پرو دارای شارژ بی‌سیم سریع ۵۰ واتی است که سریع‌تر از آن است که اکثر گوشی‌ها حتی زمانی که به پریز وصل هستند، شارژ شود. حتی سری پیکسل ۶ می‌تواند کمی سریع‌تر از گوشی‌های سامسونگ شارژ شود، اگرچه برای دستیابی به سرعت‌های بالاتر به Pixel Stand (نسل دوم) نیاز است.

در همین‌حال، اپل و سامسونگ که بر بازار ایالات متحده تسلط دارند، سرعت شارژ بی‌سیم خود را حداکثر به ۱۵ وات محدود کرده‌اند. البته، این شرکت‌ها به روش‌های استانداردتری پایبند هستند، درحالی‌که سایر تولیدکننده‌ها سیستم‌های اختصاصی خود را برای دستیابی به چنین سرعت‌های چشمگیری طراحی می‌کنند.

پس از تصمیم اتحادیه اروپا برای تبدیل USB-C به کابل شارژ استاندارد برای گوشی‌های هوشمند و سایر دستگاه‌ها، شاید سؤال پیش بیاید که آیا مداخله‌ی دولت برای تقویت نوآوری شارژ بی‌سیم حول یک استاندارد شارژ واحد (Qi) ضروری است یا خیر. مدیر تحقیقات IDC می‌گوید که می‌تواند کمک کند؛ اما گوشی‌های هوشمند پشتیبانی‌شده کافی‌ای برای توجیه هر اقدامی وجود ندارد.

این ویژگی معمولاً فقط در محصولات ممتاز گنجانده می‌شود؛ بنابراین دولت به‌جای بازار انبوه، فقط روی زیرمجموعه‌ای از کاربران تمرکز می‌کند. بدین‌ترتیب، سامسونگ، اوپو، شیائومی و سایرین هیچ دلیل یا نیازی برای اجرای استانداردهای اختصاصی ندارند. بلکه داشتن استانداردهای جداگانه به نفع آن‌ها است، زیرا می‌توانند از آن به‌عنوان نقطه تمایز و افزایش فروش لوازم جانبی استفاده کنند.

شارژ بی‌سیم معکوس

شارژ معکوس ویژگی‌ دیگری در گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شود که در قلب خود از همان راهکار شارژ بی‌سیم بهره می‌گیرد. بااین‌حال، فناوری مذکور نیز آنچنان که باید مورد استقبال کاربران قرار نگرفته؛ بنابراین بد نیست که نگاهی دقیق‌تر به این فناوی بیندازیم و متوجه شویم که چه عواملی سبب این موضوع شده است.

شارژ بی‌سیم معکوس درمقابل شارژ بی‌سیم

همان‌طور که گفتیم، Qi گسترده‌ترین استاندارد شارژ بی‌سیم است. شارژ بی‌سیم به شما این امکان را می‌دهد که گوشی هوشمند خود را روی یک پد شارژ قرار دهید و انرژی از آن پد تخلیه شده و در باتری گوشی ذخیره می‌شود.

البته، درحالی‌که به آن «شارژ بی‌سیم» می‌گویند، این کلمه کمی اشتباه است. در اینجا شارژ بی‌سیم آن‌طور که ما معمولاً فکر می‌کنیم به معنای «بی‌سیم» نیست. شارژ بی‌سیم به این دلیل نامیده شده که دیگر نیازی به وصل‌کردن کابل به گوشی برای شارژ آن ندارید و می‌توانید آن را روی یک پد قرار دهید. بااین‌حال، گوشی برای شارژ شدن باید در تماس فیزیکی با پد شارژ باشد؛ بنابراین واقعاً بی‌سیم نیست.

پس شارژ بی‌سیم معکوس چیست؟

شارژ بی‌سیم معکوس اساساً گوشی هوشمند شما را به پد شارژ بی‌سیم تبدیل می‌کند و بنابراین گوشی با قابلیت شارژ بی‌سیم معکوس می‌تواند در واقع دستگاه‌های دیگری را که از شارژ بی‌سیم پشتیبانی می‌کنند شارژ کند.

برای مثال، اگر هدفون‌های بی‌سیمی دارید که دارای کیس شارژ بی‌سیم هستند، می‌توانید آن‌ها را در پشت گوشی هوشمندی که از شارژ بی‌سیم معکوس پشتیبانی می‌کند قرار دهید و بدین ترتیب هدفون‌ها را دوباره شارژ کنید.

گوشی‌های شارژ بی‌سیم معکوس همچنین می‌توانند انرژی باتری خود را به دستگاه‌های دیگر مانند سایر گوشی‌های هوشمند و تبلت‌های دارای قابلیت شارژ بی‌سیم ارسال کنند.

آیا شارژ بی‌سیم معکوس مفید است؟

این مورد بستگی به دیدگاه شما نیز دارد؛ اما در مجموع اکنون شارژ بی‌سیم معکوس دارای اشکالات تکنولوژیکی زیادی است. اولین مورد اینکه شارژ بی‌سیم معکوس کند است. حداکثر توان در حدود ۱۰ وات دارد که بسیار کندتر از سرعت پدهای شارژ Qi است که می‌تواند از ۳۰ وات تا ۸۰ وات یا بیشتر باشد. این یعنی انتظار نداشته باشید با استفاده از شارژ بی‌سیم معکوس گوشی هوشمند یا هدفون خود را در عرض چند دقیقه شارژ کنید.

شارژ بی‌سیم معکوس باتری گوشی‌های هوشمند شما را نیز تخلیه می‌کند؛ زیرا انرژی خود را به هر دستگاهی که شارژ بی‌سیم معکوس دارد می‌فرستد.

به دلیل این محدودیت‌ها، شارژ بی‌سیم معکوس فقط برای شارژهای اضطراری زمانی خوب است که دستگاه دیگر شما برای گذراندن یک دوره بحرانی فقط به ۵ یا ۱۰ درصد شارژ بیشتر نیاز دارد.

تکامل فناوری شارژ

همه‌چیز آن‌طور هم که فکر می‌کنید بد نیست و موارد استفاده راحت زیادی برای استفاده از شارژ بی‌سیم وجود دارد. برای مثال، می‌توانید به آسانی گوشی خود را وقتی که در خواب یا مشغول کار هستید، روی یک پد قرار دهید. بدین‌ترتیب، دیگر لازم نیست نگران پیدا کردن یا سروصدای سیم‌ها باشید.

دسترسی به شارژرهای بی‌سیم در مکان‌های عمومی‌تر می‌تواند ما را از این که مجبور نباشیم شارژرهای خودمان را همراه خود ببریم یا به‌دنبال پریز باشیم، نجات دهد.

چند شرکت نیز در حال کار برای رفع برخی مشکلات شارژرهای بی‌سیم هستند. تولیدکننده‌هایی از جمله موتورولا، شیائومی و حتی اوپو، شارژ از راه دور را به نمایش گذاشته‌اند که دیگر حتی نیازی به قرار دادن گوشی شما روی یک پد شارژ بی‌سیم نخواهد بود.

این دستگاه‌ها از مجموعه‌ای آنتن‌ها استفاده می‌کنند که امواج را به یک دستگاه (حداقل چهار دستگاه با راهکار موتورولا) تبدیل می‌کنند تا آن را از فاصله‌ای مشخص شارژ کنند. این اقدام راهکاری کامل نیست؛ زیرا فاصله محدودی وجود دارد که ایستگاه‌ها می‌توانند طی کنند و از طرفی دیگر آن‌ها فقط شارژدهی تا ۵ وات ارائه می‌دهند که بسیار کمتر از دیگر شارژرهای بی‌سیم مورد علاقه ما است. بااین‌تفاسیر، به نظر می‌رسد که شرکت‌ها به بهبود فناوری برای قابل استفاده‌تر کردن آن اختصاص داده‌اند.

باوجوداین، مدیر تحقیقات IDC می‌گوید که هنوز راه زیادی در پیش است و ظاهراً این فناوری با چالش‌های بیشتری نسبت به شارژ بی‌سیم استاندارد روبه‌رو خواهد بود. ما هنوز سال‌ها از ایمن‌بودن و همچنین مقرون‌به‌صرفه‌بودن شارژ از راه دور فاصله داریم، بنابراین فکر نمی‌کنم شارژ ازطریق این فناوری جنبه مثبت باشد.

کنسرسیوم برق بی سیم (WPC) همچنین نگرانی‌های مدیر تحقیقات IDC درباره‌ی شارژ از راه دور را در صفحه‌ی‌ پرسش‌های متداول خود تکرار می‌کند.

اگرچه تکنیک‌های میدان دور (میدان‌های نقاط اطراف یک منبع موج که نسبت به منبع، دور باشند) از نظر مفهومی جالب هستند؛ اما هزینه، کارایی و مسائل ایمنی قابل‌توجهی دارند. ثابت شده که شارژ بی‌سیم میدان نزدیک برای وسایل الکترونیکی مصرفی مناسب‌تر است.

دراین‌بین، اپل راهکار اختصاصی خود را دارد که کم‌کم به گوشی‌های اندرویدی راه پیدا کرده است. MagSafe شکل جالبی از شارژ بی‌سیم محسوب می‌شود که با آهن‌ربا به پشت آیفون سازگار متصل می‌شود و به شما امکان می‌دهد هنگام استفاده از آن، گوشی خود را به صورت بی‌سیم شارژ کنید. حتی پاوربانک‌های سازگار MagSafe وجود دارند که شارژ کردن گوشی را هنگام حرکت بدون اتصال به برق آسان می‌کنند.

اگرچه دیدن این ویژگی در گوشی‌های اندرویدی بسیار جالب است؛ اما تاکنون، ریلمی و اوپو تنها تولیدکننده‌های اندرویدی هستند که راهکارهای خود را معرفی کرده‌اند؛ ولی پیش‌بینی می‌شود که شارژر MagSafe سامسونگ جنجال به‌پا کند.

آینده شارژ بی‌سیم

گزارش‌ها نشان می‌دهد که بازار شارژ بی‌سیم می‌تواند در سال ۲۰۳۰ به ۱۸۵ میلیارد دلار برسد. با توجه به نبود جک هدفون ۳٫۵ میلی‌متری در گوشی‌های هوشمند جدید، پایه‌های شارژ بی‌سیم خودرو می‌تواند برای هر کسی که ترجیح می‌دهد از پورت USB-C خود برای اتصال به خودروی خود برای Android Auto استفاده کند، مفید باشد. افزون‌براین، داشتن چند پد در اطراف خانه، کنار میز کنار تخت، روی میز آشپزخانه یا حتی روی میز قهوه ضرری ندارد.

با توجه به اینکه بسیاری از گوشی‌های اندرویدی برتر، آداپتور شارژ در جعبه ندارند، این احتمال وجود دارد که مصرف‌کنندگان آداپتور دیواری را به جای شارژر بی‌سیم خریداری کنند، که شارژ بی‌سیم با وجود محدودبودن سرعت‌های پایین‌تر بین ۵ تا ۱۵ وات اغلب هزینه‌ی بیشتری دارد.

حتی اگر آداپتور دیواری جدید لازم نباشد، مصرف‌کنندگان باید تصمیم بگیرند که آیا خرید شارژر بی‌سیم ارزشش را دارد یا خیر.

در نهایت، اگر هزینه‌ی شارژ بی‌سیم از هر نوع بیشتر از شارژرهای معمولی باشد و هزینه‌های دستگاه‌ها را افزایش دهد، آنگاه به‌طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. زیرا هرچند که استفاده از این ویژگی خوب است؛ اما هنوز آنچنان ضروری نیست.