لنزهای تماسی Mojo با فناوری واقعیت افزوده و microLED وارد فاز آزمایشی شد

لنز تماسی Mojo از صفحه‌نمایش microLED بهره می‌برد و کاربر می‌تواند آن را با چشمان خود کنترل کند. ایده‌ی این محصول مثل عینک‌های هوشمند این است که عناصر واقعیت افزوده‌ مفید را درمقابل چشمان خود قرار و کارهای روزانه را با آن انجام دهید. اکنون نمونه‌ی اولیه‌ی کارآمد این لنز تماسی دید بهتری از محصول نهایی به ما ارائه می‌دهد.

درو پرکینز، مدیرعامل Mojo Vision، در پستی وبلاگی گفت که این شرکت لنز تماسی هوشمند واقعیت افزوده‌ای را با ویژگی‌های کامل به‌نمایش گذاشته است. وی در مصاحبه‌ای با CNET گفت درحال‌حاضر می‌توان این لنز را به‌مدت یک ساعت روی یکی از چشم‌ها قرار داد. البته این شرکت سعی می‌کند در‌نهایت کاربران بتوانند از دو لنز به‌طور هم‌زمان استفاده کنند.

به‌گزارش Arstechnica، لنز تماسی Mojo Vision از پردازنده‌ی Arm M0 و صفحه‌نمایش microLED با ۱۴ هزار پیکسل‌براینچ بهره می‌برد و قطر آن فقط ۰٫۰۲ اینچ (۰٫۵ میلی‌متر) است. پرکینز مدعی شده است که این نمایشگر درواقع کوچک‌ترین و متراکم‌ترین نمایشگری است که تابه‌حال برای نمایش محتوای پویا ساخته شده است.

طبق ادعای مدیرعامل Mojo Vision، توسعه‌ی لنز تماسی به‌طور‌کلی شامل تمرکز بر کوچک‌سازی ابعاد و الکترونیک بود. این شرکت سیستم مدیریت انرژی خود را با میکرو‌باتری‌های درجه‌ی پزشکی و یک مدار مجتمع مدیریت توان اختصاصی طراحی کرده است.

لنز Mojo از مغناطیس‌سنجی با پیکربندی سفارشی و شتاب‌سنج و ژیروسکوپ برای ردیابی استفاده می‌کند. پرکینز می‌گوید هدف این است که واقعیت افزوده حتی زمانی‌که چشمان خود را به‌ اطراف حرکت می‌دهید، مشاهده‌شدنی باشد. حرکت چشم بسیار ضروری است؛ زیرا این محصولات مثل برخی از عینک‌های هوشمند ازجمله Ray-Ban Stories هیچ کنترل حرکتی ندارند. یکی از نمایندگان Mojo Vision اعلام کرده که امکان کنترل صوتی در این لنز ارائه شده؛ اما روش اصلی کنترل رابط کاربری ردیابی حرکات چشم است.

یکی از بزرگ‌ترین موانع پیش‌ روی عینک‌های هوشمند این است که چقدر دست‌وپاگیر و عجیب به‌نظر می‌رسند. برخی از دستگاه‌ها مثل Stories و Nreal Air برای مقابله با این مشکل از ظاهر شبیه عینک‌های معمولی استفاده می‌کنند. به‌نظر می‌رسد لنز تماسی این قابلیت را دارد که حتی محتاطانه‌تر از هدست‌های واقعیت افزوده یا محصولاتی مثل عینک هوشمند Ray-Ban باشد؛ البته نمونه‌ی اولیه‌‌ی فعلی از لوازم جانبی مخصوصی استفاده می‌کند.

نماینده‌ی Mojo Vision می‌گوید که این قطعه در اطراف گردن قرار می‌گیرد. این بخش شامل یک پردازنده و پردازنده‌ی گرافیکی و رادیو ۵ گیگاهرتزی برای ارسال و دریافت داده به لنز است. به‌گفته‌ی CNET، این لوازم‌ جانبی اطلاعات را به رایانه‌هایی می‌فرستند که داده‌های حرکت چشم را ردیابی می‌کنند. پرکینز در وبلاگ خود اشاره کرده است که این فناوری به طراحی سفارشی ASIC نیاز دارد.

لنز تماسی Mojo Vision در وضعیت فعلی خود به‌نظر می‌رسد ضعف بزرگی برای مصرف‌کنندگان دارد و آن این است که اجبار به پوشیدن لوازم جانبی که دور گردن قرار می‌گیرد می‌تواند سخت باشد. نمونه‌ی اولیه‌ی این محصول از کلاهکی با آنتن یکپارچه برای اتصال آسان‌تر استفاده می‌کند؛ بااین‌حال، ما انتظار داریم که این مشکل در محصول نهایی حذف شود.

تاریخ دقیقی برای عرضه‌ی لنز تماسی هوشمند Mojo وجود ندارد. این محصول می‌تواند اولین لنز تماس واقعیت افزوده‌ای باشد که به‌دست مصرف‌کنندگان عادی می‌رسد. اهداف کوتاه‌مدت این شرکت شامل جذب شرکای بالقوه و سرمایه‌گذاران و روزنامه‌نگاران برای آزمایش لنز هوشمند است.

پرکینز در بخش دیگری از توضیحات خود گفت:

با این پیشرفت، اکنون پلتفرم آزمایشی داریم که به ما کمک می‌کند لنز Mojo را اصلاح کنیم تا مورد‌تأیید FDA قرار گیرد و بتوانیم آن را به بازار عرضه کنیم. برای رسیدن به این هدف چندین مطالعه‌ی بالینی به‌منظور آزمایش قابلیت‌ها و ارائه‌ی بازخورد درباره‌ی نرم‌افزارها و برنامه‌ها انجام خواهیم داد.

در وبلاگ پرکینز اشاره شده است که لنزهای تماسی هوشمند Mojo در ۱۰ سال آینده می‌توانند دردسترس همه‌ی کاربران عادی قرار گیرند. او دنیایی را ترسیم کرده است که ورزش‌کاران در آن از لنزهای هوشمند برای انجام تمرین‌های متمرکز و سنگین استفاده می‌کنند.