ماهواره و فضا
اورانوس در صدر اولویت مأموریت‌های ناسا
به گزارش دیتاسنتر من و به نقل از اسپیس، اورانوس یک دنیای عمدتاً ناشناخته است. تنها بازدید ناسا از سیاره هفتم منظومه شمسی، پرواز کوتاه وویجر ۲ در ۲۴ ژانویه ۱۹۸۶ بود که در طی آن، دانشمندان تعدادی از حلقه‌ها و قمرهای این سیاره را کشف کردند.
توصیه جدید حاصل فرآیندی موسوم به «بررسی دهه‌ای» است که توسط آکادمی ملی علوم آمریکا هدایت می‌شود و برای اولویت‌بندی اهداف علمی به ناسا راهنمایی‌های ارائه می‌دهد. گزارش جدید این کمیته که ماه گذشته منتشر شد، به تشریح مأموریتی چندساله به نام «مدارگرد و کاوشگر اورانوس (UOP)» پرداخت که در طی آن باید یک کاوشگر به سمت این سیاره پرتاب شود. این کمیته اورانوس را «یکی از جذاب‌ترین اجرام در منظومه شمسی» قلمداد می‌کند و فرصت‌های پرتاب را در اوایل دهه ۲۰۳۰ میلادی برای یک سفر ۱۲ تا ۱۳ ساله برای شروع مشاهدات هدف قرار داده است.
در حال حاضر، مدارگرد و کاوشگر اورانوس یک مأموریت نیست؛ بلکه در حد یک مفهوم است. نظرسنجی ده‌ساله قبلی که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد، این ایده را به عنوان اولویت سوم و پس از ایده‌هایی که به مریخ‌نورد پشتکار (که اکنون سرگرم کار بر روی مریخ است) و مأموریت Europa Clipper که قرار است در سال ۲۰۲۴ پرتاب شود، مطرح کرده بود.
گفتنی است گزارش‌های دیگر بر نیاز به یک مدارگرد کاملاً مجهز به مقصد اورانوس، همراه با یک کاوشگر جوّی برای بررسی ابرهای این سیاره تاکید کرده‌اند. بنابراین شاید جای تعجب نباشد که اورانوس اکنون در صدر برنامه‌ها قرار دارد.
کلوئه بدینگفیلد (نویسنده اصلی گزارش اخیر پیرامون غول‌های یخی)، سیاره‌شناس و ستاره‌شناس در مرکز تحقیقاتی ناسا در کالیفرنیا است که بر این باور است می‌تواند بر فراز اورانوس، به مطالعه سیارات و حتی سیارات فراخورشیدی پرداخت. او اظهار می‌دارد: «مأموریت ویژه به مقصد اورانوس فرصتی باورنکردنی برای کشف چگونگی شکل‌گیری و تکامل سامانه‌های غول‌پیکر یخی است که در کهکشان ما کم هم نیستند».
