پتنت جدید گوگل نحوه تعامل با عینک واقعیت افزوده ازطریق لوازم جانبی را نشان می‌دهد
اپل، گوگل، فیسبوک و بسیاری از شرکت‌های دیگر که روی توسعه‌ی نسل بعدی هدست‌های واقعیت افزوده کار می‌کنند، به‌دنبال ایجاد رابط‌های کاربری‌ای هستند که در آن‌ها می‌توان از حرکت دست یا انگشت برای کنترل اِلِمان‌های روی صفحه، جابه‌جا‌کردن اشیاء مجازی و… بهره گرفت.
اپل تاکنون ۵۹ گواهی حق اختراع برای استفاده از حرکت دست به‌عنوان ورودی رابط کاربری ثبت کرده است. آخرین پتنت شرکت مستقر در کوپرتینو در این زمینه، ماه گذشته منتشر شد که به استفاده از ژست‌های حرکتی دست برای کنترل نوع جدیدی از رابط کاربری در هدست واقعیت ترکیبی اشاره می‌کرد.
گوگل ماه گذشته پتنت جدیدی با عنوان «واقعیت افزوده با ژست‌های حرکتی» در اروپا منتشر کرد. تیم مهندسی این شرکت به‌سختی در تلاش است تا عینک واقعیت افزوده‌ای بسازد که با استفاده از لوازم جانبی مثل ساعت هوشمند، دست‌بند هوشمند، بازوبند هوشمند، هدفون هوشمند و حلقه‌ی هوشمند کار می‌کند.
در یکی از درخواست‌های ثبت اختراع گوگل، به‌طور‌کلی به سیستم واقعیت افزوده‌ای اشاره شده است که حداقل یک دستگاه محاسباتی را شامل می‌شود که روی سر قرار می‌گیرد (مثل عینک یا هدفون واقعیت افزوده). دستگاه محاسباتی‌ای که روی سر قرار می‌گیرد، از یک دوربین تشکیل شده است که می‌تواند برای ثبت تصاویر پیکربندی شود.
به‌گزارش Patentlyapple، دستگاه محاسباتی واقعیت افزوده گوگل شامل پردازنده‌ای است که با استفاده از دستورالعمل‌های نرم‌افزاری پیکربندی شده است تا ژست حرکتی ورودی را با لوازم جانبی روی دست شناسایی کند.
دستگاه محاسباتی اصلی که روی سر قرار می‌گیرد، حرکت دست کاربر را ثبت می‌کند و سپس پردازنده می‌تواند براساس سیگنال دریافتی از لوازم جانبی روی دست، دوربین دستگاه محاسباتی را از حالت خاموش روی حالت روشن تنظیم کند. ممکن است دستگاه محاسباتی روی سر ژست حرکتی ورودی را به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم (به‌عنوان مثال ازطریق گوشی هوشمند)، از دستگاه محاسباتی نصب‌شده روی دست دریافت کند.
علاوه‌براین، دستگاه‌های محاسباتی نصب‌شده روی دست شامل حسگری حرکتی است که برای اندازه‌گیری داده‌های حرکتی‌ای پیکربندی شده است که به حرکات دستگاه محاسباتی نصب‌شده روی سر مربوط است. تصویر شماره‌ی ۱ گواهی ثبت اختراع گوگل سیستم واقعیت افزوده است. شکل شماره‌ی ۳ نیز چشم‌انداز سیستم واقعیت افزوده‌ای را نشان می‌دهد که کاربر آن را کنترل می‌کند.
تصویر شماره‌ی ۴ گواهی ثبت اختراع گوگل اولین طراحی احتمالی عینک واقعیت افزوده‌ی این شرکت را به‌عنوان دستگاهی محاسباتی نشان می‌دهد که روی سر قرار می‌گیرد.
این احتمال وجود دارد دستگاه محاسباتی واقعیت افزوده که روی سر قرار خواهد گرفت، به نمایشگر هدآب (HeadUp) نیاز نداشته باشد. شکل شماره‌ی ۵ گواهی ثبت اختراع گوگل (تصویر زیر) به دومین طراحی احتمالی از دستگاه محاسباتی واقعیت افزوده اشاره می‌کند که روی سر قرار خواهد گرفت.
همانطورکه مشاهده می‌کنید، ممکن است دستگاه محاسباتی نصب‌شده روی سر یک دستگاه صوتی واقعیت افزوده (به‌عنوان مثال هدفون) باشد. احتمال دارد هدفون واقعیت افزوده (شماره‌ی ۵۰۰) شامل گوشی‌ای باشد که برای قرارگرفتن در گوش کاربر طراحی شده است.
امکان دارد این هدفون برای پخش صدا به بلندگو نیز مجهز شود. همچنین، شاید این دستگاه به دوربین نیز مجهز شود و این دوربین به‌نحوی تراز شود که وقتی هدفون واقعیت افزوده در گوش کاربر قرار گرفت (شماره‌ی ۵۱۰)، میدان دید آن با میدان دید کاربر (شماره‌ی ۵۲۰) یکسان باشد. برهمین‌اساس، ممکن است هدفون واقعیت افزوده تصاویر ثبت‌شده با دوربین را تجزیه‌وتحلیل و با‌‌توجه‌‌‌به نتایج آن، صدای متناسب با آن را برای کاربر پخش کند.
تصویر شماره‌ی ۶ گواهی ثبت اختراع گوگل اولین طراحی احتمالی از دستگاه محاسباتی نصب‌شده روی دست را نشان می‌دهد. همانطورکه مشاهده می‌کنید، این دستگاه احتمالاً ساعت هوشمند خواهد بود و شامل حسگر حرکتی است که روش کار آن با آنچه پیش‌تر توضیح دادیم، شباهت دارد. در یکی از طراحی‌های احتمالی دیگری که گوگل مدنظر دارد، ممکن است ساعت هوشمند به پردازنده‌ای مجهز شود تا بتواند داده‌های ژست‌های حرکتی را برای شناسایی حرکات مختلف دست تجزیه‌وتحلیل کند.
- پیام‌رسان گوگل به‌زودی براساس مکالمه‌‌تان، پیشنهادهایی مثل تعیین قرار ملاقات ارائه می‌دهد
- گوگل چگونه کیفیت ویدئوهای اسنپ‌چت و اینستاگرام را بهبود می‌بخشد؟
به‌عنوان مثال، ممکن است برای فعال‌کردن عینک واقعیت افزوده، ژست مدنظر شامل بالابردن مچ دست باشد. احتمال دیگر این است که ساعت هوشمند داده‌های مربوط به ژست‌های حرکتی را برای تجزیه‌وتحلیل به گوشی هوشمند انتقال دهد. امکان دارد در این روش از پردازنده‌ی گوشی هوشمند به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌های ژست‌های حرکتی استفاده شود. این طراحی به‌طور بهینه از منابع پردازشی و باتری گوشی هوشمند بهره خواهد برد تا گوشی کاربر با اختلال عملکرد یا کاهش سریع مصرف باتری مواجه نشود.
علاوه‌براین، انتظار می‌رود در این روش گوگل تغییرات بیشتری برای استفاده‌ی بهینه از منابع گوشی هوشمند اعمال کند. تصویر شماره‌ی ۷ در تصویر ثبت اختراع دومین طراحی احتمالی از دستگاه محاسباتی‌ای را نشان می‌دهد که روی دست نصب خواهد شد. این دستگاه می‌تواند بازوبند یا دست‌بند هوشمند باشد.
تعداد زیاد حسگرهای تشخیص ژست‌های حرکتی روی این دستگاه احتمالاً برای تعیین حرکات دست با اندازه‌گیری حرکات عضلات ساعد در نظر گرفته شده است. بر‌این‌‌اساس، امکان دارد ژست فعال‌کردن عینک واقعیت افزوده شامل حرکات ساعد، همراه با بالابردن دست باشد. علاوه‌براین، می‌توان از حرکت ساعد با تکان‌دادن دست بدین‌منظور بهره برد.
تصویر شماره‌ی ۸ در تصویر ثبت اختراع گوگل نیز سومین طراحی احتمالی از دستگاه محاسباتی قابل‌نصب روی دست را نشان می‌دهد. همانطورکه مشاهده می‌کنید، در این حالت دستگاه محاسباتی می‌تواند حلقه‌‌ای هوشمند باشد. ممکن است حلقه‌ی هوشمند در انگشت کاربر قرار گیرد و شامل سوئیچ رابط (شماره‌ی ۸۰۱) مانند دکمه باشد.
حلقه‌ی هوشمند شامل حسگر اشاره‌ای خواهد بود و همانطورکه گفتیم، می‌تواند داده‌های حرکتی را برای شناسایی ژست مدنظر پردازش کند یا این داده‌ها را برای پردازش به دستگاه دیگری مثل گوشی هوشمند انتقال دهد. ژست فعال‌کردن عینک واقعیت افزوده با این روش می‌تواند شامل حرکات انگشت مرتبط یا بالابردن دست باشد.
گوگل خاطرنشان می‌کند که احتمال دارد عینک واقعیت افزوده‌ی آينده‌ی این شرکت به دستگاهی واسط (مثل دکمه و پد لمسی و سوئیچ) نیز مجهز شود که کاربر می‌تواند به‌صورت دستی آن را کنترل کند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی این پتنت، می‌توانید شماره‌ی WO2022087566 را در سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO) جست‌وجو کنید.
