نتایج پژوهشی جدید: محدود کردن زمان تغذیه به ساعات خاص بی‌فایده است

این ایده کاهش وزن بسیار جذاب است: غذا خوردن خود را به دوره شش تا هشت ساعته در روز محدود کنید و طی این مدت هرچه دوست دارید، بخورید. تغذیه با محدودیت زمانی یکی از انواع رژیم غذایی محبوبی به نام روزه‌گیری مقطعی است.

به‌نظر می‌رسید مطالعات انجام‌شده روی موش‌ها از تغذیه با محدودیت زمانی حمایت می‌کند. مطالعات کوچک روی افراد دچار چاقی نیز نشان داده بود این رژیم غذایی ممکن است به کاهش وزن کمک کند. اما مطالعه‌ی دقیق یک ساله‌ای که در آن افراد بین ساعت ۸ صبح تا ۴ بعد ازظهر رژیم غذایی کم‌کالری را دنبال می‌کردند یا همین مقدار کالری را در هر ساعتی در روز مصرف می‌کردند، نتوانست مزیتی برای این رژیم غذایی پیدا کند. دکتر اتان وایس، پژوهشگر رژیم غذایی در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو گفت نتیجه این است که غذا خوردن در بازه زمانی محدود در طول روز فایده‌ای ندارد.

مطالعه‌ی جدید که در مجله‌ی New England Journal of Medicine منتشر شده است، تحت هدایت پژوهشگرانی از دانشگاه علوم پزشکی جنوبی چین انجام شد و ۱۳۹ فرد دچار چاقی در آن شرکت داشتند. زنان ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ کالری در روز و مردان ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ کالری در روز مصرف می‌کردند. برای اطمینان از رعایت این محدوده، شرکت‌کنندگان موظف بودند که از هر غذایی که می‌خورند، عکس بگیرند و غذاهای خود را یادداشت کنند.

هر دو گروه وزن کم کردند (به‌طور متوسط حدود ۶٫۳ تا ۸٫۱۶ کیلوگرم) اما تفاوت معناداری در مقدار کاهش وزن در دو گروه وجود نداشت. هچنین ازنظر اندازه دور کمر، چربی بدن و توده بدون چربی بدن نیز تفاوت معناداری بین دو گروه دیده نشد. دانشمندان همچنین هیچ تفاوتی در عوامل خطری مانند سطح قند خون، حساسیت به انسولین، لیپیدهای خون یا فشار خون پیدا نکردند. دکتر وایس و همکارانش نتیجه گرفتند: «نتایج نشان می‌دهد اثرات مفیدی که با دنبال کردن رژیم غذایی دارای محدودیت دیده شده است، ناشی از محدودیت مصرف کالری است.»

مطالعه جدید اولین مطالعه‌ای نیست که تغذیه با محدودیت زمانی را آزمایش می‌کند، اما مطالعات گذشته در بیشتر موارد کوچک‌تر، کوتاه‌مدت‌تر و بدون گروه‌های کنترل بودند. پژوهش‌های گذشته معمولاً نتیجه‌گیری کرده بودند که افراد با پیروی از رژیم غذایی دارای محدودیت زمانی وزن کم می‌کنند.

خود دکتر وایس قبلاً تغذیه با محدودیت زمانی را باور داشت و می‌گوید به مدت هفت سال فقط در فاصله‌ی ظهر تا ۸ شب غذا می‌خورده است. او و همکارانش در پژوهش گذشته‌ی خود، از تعدادی از ۱۱۶ شرکت‌کننده بزرگسال مطالعه خواستند تا سه وعده در روز و در صورت گرسنگی میان‌معده بخورند و از دیگران خواستند تا هرچه را که می‌خواهند بین ظهر تا ۸ شب بخورند. شرکت‌کنندگان کمی کاهش وزن پیدا کردند (به‌طور متوسط ۹۰۰ گرم در گروه تغذیه با محدودیت زمانی و ۶۸۰ گرم در گروه کنترل) و این تفاوت ازنظر آماری معنادار نبود.

دکتر وایس که به سختی می‌توانست نتایج را باور کند، از آماردانان خواست تا داده‌ها را چهار بار تجزیه‌و‌تحلیل کنند تا زمانی که به او گفتند کار بیشتر نتایج را تغییر نمی‌دهد. او گفت: «من طرفدار این رویکرد بودم و پذیرش نتایج مطالعه برایم سخت بود.» آن آزمایش فقط ۱۲ هفته طول کشید. اکنون، به‌نظر می‌رسد حتی مطالعه یک ساله هم نتوانسته است مزیتی برای تغذیه با محدودیت زمانی پیدا کند.

دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد گفت اگر گاهی اوقات تغذیه با محدودیت غذایی مؤثر باشد، تعجب نخواهد کرد. او گفت: «تقریباً هر نوع رژیم غذایی برای برخی افراد مؤثر است؛ اما نتیجه این مطالعه این است که تحت آزمایشِ به‌خوبی طراحی‌شده و به‌خوبی انجام‌شده، این روش مؤثرتر از رویکرد کاهش مصرف کالری نیست.»

کورتنی پترسون، پژوهشگری در دانشگاه آلاباما در بیرمنگام که تغذیه با محدودیت زمانی را مطالعه می‌کند، اذعان کرد: «هنوز پاسخ روشنی در‌این‌باره نداریم که آیا این استراتژی به افراد کمک می‌کند که وزن خود را کم کنند یا نه.» او فکر می‌کند این رژیم غذایی ممکن است با محدود کردن تعداد کالری که فرد در طول روز فرصت مصرف آن را دارد، برای افراد مفید باشد و دکتر پترسون می‌گوید باید مطالعات بزرگ‌تری انجام دهیم.

دکتر لوئیس جی آرون، مدیر مرکز کنترل وزن در پزشکی ویل کرنل در نیویورک براساس تجربه خودش گفت افرادی که با رژیم‌های غذایی مبتنی‌بر شمارش کالری مشکل دارند، اگر بتوانند در بازه‌ی زمانی محدودی در طول روز غذا بخورند، نتیجه بهتری می‌گیرند. او گفت: «درحالی‌که نشان داده نشده که این رویکرد بهتر است، به‌نظر نمی‌رسد بدتر از شمارش کالری باشد. این روش گزینه‌های بیشتری دراختیار بیماران قرار می‌دهد.»

دکتر کارولین آپوین، مدیر مرکز مدیریت وزن و سلامتی در بیمارستان زنان و بریگام در بوستون بیان کرد فرضیه پشت‌صحنه تغذیه با محدودیت زمانی این است که ژن‌های مرتبط با ساعت شبانه‌روزی که تصور می‌شود متابولیسم را افزایش می‌دهند، در طول روز فعال می‌شوند. او گفت سؤالی که باید پژوهشگران پاسخ آن را پیدا کنند این است که آیا اگر در طول روز کمی پرخوری کنید، کالری‌ دریافتی بیشتر از اینکه ذخیره شود، می‌سوزد؟

دکتر آپوین می‌گوید مایل است مطالعه‌ای را ببیند که گروهی از افراد را که در تمام طول روز پرخوری می‌کنند با گروه دارای تغذیه با محدودیت زمانی که آن‌ها نیز پرخوری می‌کنند، مقایسه کند. او گفت همچنان تغذیه با محدودیت زمانی را به بیماران توصیه می‌کند، حتی اگر مدرکی برای آن نداشته باشیم.

دکتر وایس گفت با مطالعه خودش متقاعد شده است که داده‌های جدید از این باور حمایت می‌کنند که تغذیه با محدودیت زمانی مزیت خاصی ندارد. او گفت: «من خوردن صبحانه را شروع کرده‌ام و خانواده‌ام می‌گویند خیلی بهتر شده‌ام.»