مارتین گرگوس عکاس جوانی است که ۳۳ روز از زندگی‌اش را در نواحی شمالی کانادا گذراند تا با ترکیب تخصص عکاسی با پهپاد و هنر فیلم‌برداری خود لحظات جذابی از زندگی خرس‌های قطبی را ثبت کند.
آثار گرگوس در مسابقات سراسر جهان به رسمیت شناخته شده است. درسال ۲۰۰۸ که او تنها ۱۱ سال داشت در مسابقه «عکاس حیات وحش سال» موزه تاریخ طبیعی شرکت و لوح تقدیر ویژه‌ای را از آن خود کرد.
اشتیاق او به مستندسازی داستان‌ها و حیات وحش با یک اردوی دو قسمتی (ابتدا در سال ۲۰۲۰ در دوران قرنطینه تابستانی و بعدا در سال ۲۰۲۱) به اوج رسید. در این سفر گرگوس ۳۳ روز را در چرچیل کانادا گذراند و زندگی تابستانی خرس‌های قطبی را از طریق لنز دوربینش مشاهده و مستندسازی کرد.
گرگوس درباره زندگی خرس‌های قطبی می‌گوید:
روش زندگی آن‌ها واقعا خارق‌العاده است. درحالی‌که دنیای طبیعی این حیوانات وحشی درست زیر پایشان متلاشی می‌شود، می‌توانند چنین دلسوزی و انعطاف‌پذیری از خود نشان دهند.
گرگوس بیش از هشت سال هواپیماهای بدون سرنشین را هدایت می‌کرد؛ اما در اوایل سال ۲۰۱۵ بود که همراه با پدرش که او نیز یک خلبان هواپیمای بدون سرنشین است، شروع به استفاده از پهپادها در فیلم‌برداری و عکاسی حیات وحش کردند. گرگوس می‌گوید که هدایت هواپیماهای بدون سرنشین از میان حیوانات وحشی در مقایسه با کار برای تولیدات هالیوود تجربه متفاوت و چالش‌برانگیزتری است.
این عکاس جوان می‌گوید:
برخلاف فیلم‌های انسانی، حیوانات فیلمنامه ندارند؛ بنابراین باید پیش‌بینی کنیم که در آینده نزدیک چه خواهند کرد. به همین دلیل است که رسیدن به جایی که امروز در آن قرار داریم، یک فرایند بسیار طولانی و سخت بوده است.
من بدون پهپادم جایی نمی‌روم و عادت دارم آن را به سمت گریزپاترین حیوانات نیز پرواز دهم. چیزی که شاید مردم توانایی دیدن آن را نداشته باشند یا از آن ناآگاه باشند، این است که تکنیک‌هایی که ما استفاده می‌کنیم حاصل سال‌ها تلاش هستند که وقتی به درستی استفاده شوند ابزار شگفت‌انگیزی را برای حفاظت از حیات وحش در اختیارمان قرار می‌دهند.
گرگوس از تجربه زندگی و دیدن خرس‌های قطبی از نزدیک به‌عنوان یک تجربه و حس فوق‌العاده یاد می‌کند. او درباره این تجربه بی‌نظیر می‌گوید:
چند روز اول ممکن است طاقت‌فرسا باشد، زیرا به‌راحتی می‌توان تمرکز خود را از دست داد و به علت آشنا نبودن با شرایط نتوان همه چیز را آنطور که بایدوشاید به تصویر کشید. بااین‌حال زمانی که در آنجا مستقر شدم، توانستم فقط بر ثبت لحظات خاص تمرکز کنم. در این سفر من از همه ابزارهای موجود برای نزدیک شدن به زندگی خرس‌ها استفاده کردم.
زمانی که کارم روی روال افتاد، اغلب توقف می‌کردم و درحالی‌که خرس‌های قطبی می‌خوابیدند، کنارشان می‌نشستم. مطمئنا می‌توانستم به کمپ بروم و بخوابم یا فقط استراحت کنم؛ اما می‌دانستم که وقت برای استراحت زیاد است و می‌توانم این کار را در خانه نیز انجام دهم. بیشتر ترجیح می‌دادم فقط با خرس‌ها بنشینم و استراحت کنم. گاهی اوقات ۳ ساعت پس از خوابیدن بیدار می‌شدند و با یوگای خرس قطبی از من پذیرایی می‌کردند.
با این اوصاف اگر نحوه صحیح استفاده از پهپادها را بدانیم، این هواپیماهای بدون سرنشین به ما این فرصت را می‌دهند که در یک زمان در بیش از یک مکان باشیم و به جای چند دقیقه در عرض چند ثانیه به یک مکان برسیم. برای گرگوس مورد دوم هنگامی که تصویر یک خرس قطبی را با رنگین کمان ثبت کرد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود؛ زیرا او بدون پهپاد شانسی برای عکسبرداری به موقع از این صحنه نداشت.
در سال ۲۰۲۰ پروژه او با خرس‌های قطبی در یک نمونه کار ویدئویی برای AviaEye، شرکت رسانه‌ای که توسط گرگوس و پدرش تأسیس شده است، به نمایش گذاشته شد. ویرایش ویدئو در جوایز پهپاد Siena
امسال بسیار مورد تحسین قرار گرفت.
گرگوس پروژه‌ها و اردوهای متعددی در کانادا و سطح بین‌الملل دارد. او در حال حاضر روی کتابی کار می‌کند که جزایر اقیانوس آرام جنوبی را مستند می‌کند و همچنین پروژه دیگری با تمرکز بر زیبایی ناهموار قاره قطب جنوب را در دست دارد.
فکر نمی‌کنم کار من هرگز در قطب شمال و به‌طور خاص قطب شمال کانادا به پایان برسد. به اشتراک گذاشتن داستان‌های جوامع شمال را مدیون خودم و این جوامع هستم.
برای دین آثار این هنرمند جوان و حمایت از او، صفحه اینستاگرام مارتین گرگوس را دنبال کنید.
