زنی به مدت ۳۳۵ روز به ویروس کرونای عامل کووید ۱۹ آلوده بود

عفونت کووید ۱۹ در زن ۴۷ ساله که برای اولین‌بار در بهار ۲۰۲۰ به علت ابتلا به کووید ۱۹ در مؤسسه ملی سلامت آمریکا در مریلند بستری شد، ۳۳۵ روز طول کشید. عفونت وی ازطریق آزمایش‌های مثبت مکرر کووید ۱۹ و علائم ماندگاری که به اکسیژن مکمل در خانه نیاز داشت، دنبال شد. اگرچه نتیجه آزمایش‌های او مثبت بود، سطح ویروس در بدن او تا ماه‌ها پس از عفونت اولیه به‌سختی قابل تشخیص بود. سپس از مارس ۲۰۲۱، سطح ویروس او دوباره افزایش پیدا کرد.

پژوهشگران ژنوم‌ نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در جریان عفونت اولیه را با ژنوم‌های نمونه‌های آخر مقایسه کردند و متوجه شدند ویروس یکسان است. به‌عبارت‌دیگر، بیمار دچار عفونت مجدد نشده بود، بلکه همان ویروس حدود یک سال در بدن وی وجود داشت. ویروس کرونای جدید احتمالا به این علت توانسته بود برای مدت طولانی در بدن زن بماند که وی به علت درمان‌های گذشته برای لنفوم (سرطانی بخشی از سیستم ایمنی) دچار نقص سیستم ایمنی بود.

بیمار حدود سه سال پیش با موفقیت تحت درمان‌های مبتنی‌بر گيرنده‌های آنتی‌ژن کايمری (CAR) سلول‌های T قرار گرفته بود. نتیجه درمان موفقیت‌آمیز بود، اما درمان با تهی‌کردن بدن او از بیشتر سلول‌های B سیستم ایمنی او را ضعیف کرده بود. سلول‌های B، گروهی از سلول‌های سیستم ایمنی هستند که آنتی‌بادی‌ها را می‌سازند.

گزارش‌های پراکنده‌ای درمورد بیماران دچار نقص ایمنی که ویروس را نسبت‌به حد مورد انتظار، به‌مدت بسیار طولانی‌تری دفع کرده‌اند، وجود داشته است؛ مانند بیماری مبتلا به لوسمی در واشینگتن که ویروس را به مدت ۷۰ روز دفع می‌کرد، اما مورد جدید، طولانی‌ترین مورد گزارش شده است.

الودی گدین، نویسنده ارشد مقاله و ویروس‌شناس مولکولی در مؤسسه ملی سلامت (NIH) گفت موارد عفونت در بیماران دارای سیستم ایمنی ضعیف، فرصتی را فراهم می‌کند تا بررسی کنید ویروس چگونه فضای ژنتیکی را مورد کاوش قرار می‌دهد. پژوهشگران با تجزیه‌و‌تحلیل نمونه‌های این بیمار و دیگر بیماران مبتلا به عفونت‌های مزمن می‌توانند نحوه تکامل ویروس را بررسی کنند.

پژوهشگران در ویروس کرونایی که از بیمار مبتلا به لنفوم نمونه‌برداری شد، دو حذف ژنتیکی (جهشی که بخشی از ژنوم را حذف می‌کند) را پیدا کردند. یکی از جهش‌ها در ژن‌های کدکننده پروتئین اسپایک ویروس رخ داده بود (ویروس کرونا از اسپایک برای حمله به سلول‌های انسان استفاده می‌کند) و دیگری حذف بزرگی در خارج از پروتئین اسپایک بود که منطقه‌ای است که به علت عدم مطالعه تا حد زیادی ناشناخته مانده است. پژوهشگران قبلا نیز حذف مشابهی را در ناحیه خارج از پروتئین اسپایک در بیماران مبتلا به عفونت‌های مزمن پیدا کرده بودند.

عفونت‌های مزمن نادر هستند اما می‌تواند به پیدایش گونه‌های جدید منجر شوند، زیرا ویروس در بدن فردی با سیستم ایمنی ضعیف، زمان و فضای بیشتری برای تکامل پیدا کردن دارد. بیمار مبتلا به لنفوم که دوباره در بیمارستان بستری شد و به دلیل عفونت کووید ۱۹ تحت درمان قرار گرفت، سرانجام عاری از ویروس شد و از آوریل چندین بار تست منفی کووید ۱۹ داشته است.

مطالعه‌ جدید در سرور مقاله‌های پیش‌چاپ medRxiv منتشر شده است.